W art. 10 ustawy o PIT zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.
Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, ze wymienione w art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy kategorie przychodów stanowią katalog otwarty.
Przychodem ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia, a więc każda forma przysporzenia majątkowego (tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna) mająca swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy. Zatem, wszystko co pracownik otrzymuje od swojego pracodawcy – o ile nie stanowi wymienionego w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodu zwolnionego od podatku lub dochodu, od którego został zaniechany pobór podatku na podstawie przepisów Ordynacja podatkowa podlega opodatkowaniu ze źródła przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zatem, otrzymane przez pracowników różnego rodzaju świadczenia o charakterze pieniężnym i niepieniężnym stanowią przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie bez znaczenia dla ich kwalifikacji pozostaje fakt, iż zostały one wypłacone pracownikom, którzy przebywają na urlopach macierzyńskich, urlopach wychowawczych czy urlopach bezpłatnych i nie uzyskują od pracodawcy innych przychodów. To oznacza, że pracodawca - jako płatnik – jest obowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że pracodawca w związku z przekazywaniem świadczeń pracownikom ma obowiązek naliczać w miesiącu przekazania tych świadczeń zryczałtowane koszty uzyskania przychodu określone w art. 22 ust 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
