Nieściągalna wierzytelność stanowi koszt uzyskania przychodów pod warunkiem prawidłowego udokumentowania jej nieściągalności. Takim dokumentem może być np. postanowienie sądu o ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku dłużnika.
Konieczne spełnienie 3 przesłanek łącznie
Ustawodawca uzależnił możliwość zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów określonej wierzytelności od spełnienia konkretnych warunków:
- wierzytelności określone jako nieściągalne muszą być wcześniej zarachowane jako przychody należne,
- wierzytelności te powinny być również odpisane jako nieściągalne.
- wierzytelności te powinny zostać udokumentowane w sposób wskazany w art. 16 ust. 2 tej ustawy.
Dla zaliczenia wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest więc spełnienie tych przesłanek jednocześnie. Spełniając kumulatywnie wszystkie warunki, wierzytelności odpisane jako nieściągalne stanowić będą koszty uzyskania przychodów w takiej wysokości, w jakiej zostały uprzednio zarachowane jako przychody należne, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym (interpretacja podatkowa Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 listopada 2011 r., nr ILPB4/423-383/11-4/DS).
Wierzytelności mogą zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie uległy przedawnieniu.