Podstawowe zasady zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów w PIT pozostają bez zmian. Nadal obowiązuje art. 22 ust. 6b ustawy PIT, zgodnie z którym, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, w przypadku podatników prowadzących KPiR, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu księgowego.
Natomiast od 1 stycznia 2013 r. zaczyna obowiązywać art. 24d utawy PIT, który wprowadza obowiązek zmniejszenia kosztów podatkowych o kwoty wynikające z nieopłaconych faktur. Zgodnie z powołanym przepisem, podatnik dokonuje korekty kosztów o kwotę wynikającą z faktury (rachunku), jeśli:
- należność nie została opłacona w terminie 30 dni od upływu terminu płatności, w przypadku gdy termin płatności nie jest dłuższy niż 60 dni, albo
- należność nie została opłacona w terminie 90 dni od daty zaliczenia wydatku do kosztów podatkowych, w przypadku gdy termin płatności jest dłuższy niż 60 dni.
Zmniejszenia kosztów (ewentualnie zwiększenia przychodów, jeżeli w danym okresie podatnik nie poniósł kosztów uzyskania przychodów) dokonuje się w okresie, w którym upływają terminy określone w pkt 1-2.