Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Z zacytowanej normy wynika, iż przychodem ze stosunku pracy będzie każde wypłacone świadczenie, do którego jest uprawniony pracownik, i tylko on. Osoba uprawniona do odszkodowania z tytułu umowy o zakazie konkurencji nie jest już jednak pracownikiem. W myśl ust. 4 powołanego artykułu przymiot pracownika posiada bowiem tylko ten, kto pozostaje w stosunku pracy (albo w innych stosunkach prawnych regulowanych przepisami prawa pracy).
O zaliczeniu omawianej rekompensaty do przychodów ze stosunku pracy będzie rozstrzygał fakt, że formę i niezbędną treść umowy o zakazie konkurencji kształtują bezwzględnie obowiązujące przepisy Kodeksu pracy, a świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu zawarcia kontraktu zostało przez ustawodawcę określone jako "odszkodowanie" i jest obligatoryjne.
Moment powstania przychodu należy ustalić na podstawie art. 11 ust. 1 updof (ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), tj. przychód z tego tytułu powstanie w dacie otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika pieniędzy i wartości pieniężnych.
Odszkodowanie za powstrzymywanie się od wykonywania czynności konkurencyjnych wobec byłego pracodawcy podlega opodatkowaniu według zasad ogólnych, przy uwzględnieniu ryczałtowych kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 22 ust. 2 updof.