Definicja małej jednostki zgodnie z nowelizacją UoR

Jak wynika z "nowego" art. 3 ust. 1e pkt 1-7 ww. ustawy, jednostkami małymi nie mogą być - bez względu na rozmiary prowadzonej działalności - jednostki działające na rynku finansowym oraz jednostki sektora finansów publicznych. Jednostki, które mogą być uznane za małe jednostki to jednostki, których dane ze sprawozdania finansowego za poprzedni i za bieżący rok obrotowy nie przekroczyły dwóch z trzech wskazanych progów wielkościowych:

• 17.000.000 zł dla sumy bilansowej,

• 34.000.000 zł dla przychodów netto ze sprzedaży towarów i produktów,

• 50 osób – w przypadku średniorocznego zatrudnienia w przeliczeniu na pełne etaty.

Progi te mają znaczenie dla jednostek wskazanych w  nowo dodanym art.  3 ust. 1c UoR, czyli:

• spółek, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 UoR, a zatem: spółek handlowych(osobowych i  kapitałowych, w  tym również w organizacji) oraz spółek cywilnych, jeśli choćby jeden ze wspólników tych spółek osobowych i cywilnej

jest osobą prawną lub jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej,

• innych osób prawnych, np. fundacji i stowarzyszeń, które prowadzą działalność gospodarczą, instytutów badawczych, jednostek, o  których mowa w  art.  2 ust. 1 pkt 2, tzn.: osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1.200.000 euro,

• oddziałów przedsiębiorców zagranicznych w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Dodatkowo na podstawie art.  3 ust.  1c pkt 2 UoR małymi jednostkami mogą być jednostki osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, które stosują zasady rachunkowości dobrowolnie, ponieważ jeszcze nie przekroczyły progu 1.200.000 euro przychodów (zob. przykład 2).

Obie wymienione wcześniej grupy podmiotów będą małymi jednostkami w rozumieniu ustawy wtedy, gdy organ zatwierdzający sprawozdanie finansowe podejmie decyzję o sporządzeniu sprawozdania finansowego z uwzględnieniem uproszczeń przewidzianych dla tego typu podmiotów (zob. przykład 3).

Ustawa o rachunkowości nie przewiduje terminu, do którego organ zatwierdzający powinien podjąć wspominaną decyzję. Najlepiej, aby stało się to odpowiednio wcześniej – wówczas służby finansowo–księgowe zdążą przygotować np. system informatyczny do zagregowania danych według wytycznych z załącznika nr 5 do UoR.