Większa elastyczność
W znowelizowanej ustawie pojawia się czterogodzinna pora nocna, która obowiązuje w wybranym okresie między północą a godziną 7.00. Zgodnie z art. 21 tej ustawy czas pracy kierowcy nie mógł się pokrywać z porą nocną i w momencie, gdy kierowca pracował rozpoczynał 10 godzinę pracy, a zaczynał obowiązywać dany czas był on zmuszony do zakończenia pracy. Po zmianie pracodawca może tak ustalić różne godziny rozpoczęcia i zakończenia pracy. Ponadto nic nie stoi na przeszkodzie, aby kierowca podjął ponownie pracę w tej samej dobie.
Ważne jest, aby pracodawca zapewnił podwładnemu odpoczynki zgodne z art. 14 ustawy, czyli dobową i tygodniową przerwę. Pierwsza musi nastąpić w przeciągu 24 godzin od momentu, gdy kierowca rozpocznie prowadzenie pojazdu w wymiarze 11 godzin (gdy jedzie sam) lub dziewięciogodzinny odpoczynek nie później niż 30 godzin od momentu startu pracy w przypadku jazdy więcej niż jednej osoby.
Tygodniowy odpoczynek obejmuje co najmniej 35 godzin nieprzerwanego odpoczynku w każdym tygodniu pracy (rozumianym jako pięciodniowy tydzień pracy). W przypadku pracowników, którzy kierują pojazdami objętymi przepisami Umowy AETR lub rozporządzenia (WE) nr 561/2006 za dodatkowe godziny jazdy pracodawca nie jest zobowiązany do zapłaty za nie.
