Trzy sposoby obliczania delegacji w przypadku podróży do kilku państw

Pracodawca musi każdorazowo określić państwo docelowe przed rozpoczęciem podróży w polecaniu wyjazdu.

Przykładowo, kierowca wyjeżdża z bazy na rozładunek do Słowacji, po drodze przejeżdżając Czechy. Po rozładunku kierowca ładuje na Słowacji towar do Szwecji i jedzie tam od razu, bez zjazdu do bazy w Polsce. W takim przypadku firma ma trzy rozwiązania:

1. ustalić jedno państwo docelowe – Szwecję jako ostatnie państwo w zadaniu przewozowym,
2. ustalić dwa państwa docelowe – Słowację i Szwecję,
3. ustalić wszystkie kraje, przez które przejeżdża kierowca, jako kraje docelowe.

W pierwszym przypadku sytuacja będzie najprostsza do rozliczenia, ponieważ od przekroczenia granicy Polski i Czech, aż do czasu powrotnego przekroczenia granicy, będziemy stosowali jedną stawkę. Jednakże z ekonomicznego punktu widzenia takie rozwiązanie będzie mniej korzystne dla firmy, ponieważ kwota diety w przypadku stawki Słowackiej wynosi 43 euro, natomiast w przypadku Szwecji jest to około 50 euro. Oczywiście wysokość koniecznej do wypłaty diety będzie uzależniona od czasu trwania podróży. Dlatego każdorazowo należy dokonać kalkulacji i ustalić czy opłaci się zastosować tylko jedną stawkę, czy też może lepiej określić dwa państwa docelowe (Słowację i Szwecję) i zastosować dwie stawki. Przy takim zastosowaniu metody rozliczenia podróży służbowej części podróży od przekroczenia granicy Polski z Czechami do miejsca rozładunku i następnego miejsca załadunku w Słowacji zastosujemy stawki właściwe dla Słowacji. Natomiast od miejsca załadunku obowiązywać będą stawki Szwecji jako drugiego kraju docelowego (lub jeżeli pracodawca określi w poleceniu wyjazdu od miejsca przekroczenia granicy słowackiej). Warto dodać, że w myśl rozporządzenia w sprawie diet w przypadku podróży zagranicznej połączonej z przejazdem po obszarze kraju, na tym odcinku zastosowanie mają odpowiednie przepisy dotyczące krajowych podróży (§ 21).

Trzecie możliwe rozwiązanie niewątpliwie będzie najbardziej skomplikowane, ponieważ konieczne będzie w przypadku każdego kraju dokładne określenie czasu przekroczenia granicy oraz zastosowanie właściwych stawek dla poszczególnych krajów. Przyjęcie takiego rozwiązania niesie za sobą konieczność nie tylko określenia czasu przebywania na terytorium poszczególnych krajów, ale także wyliczenia procentowej należności za ten czas.