Prewencja zawodowych schorzeń układu ruchu

Kategoria: Choroby zawodowe
Data: 21-11-2013 r.

Dolegliwości mięśniowo-szkieletowe związane z pracą – czyli zawodowe schorzenia układu ruchu - są powszechnym problemem zdrowotnym na całym świecie i jedną z podstawowych przyczyn niepełnosprawności. Odnoszą się one do stanu nerwów, ścięgien, mięśni i struktur wspierających ciało.

Zawodowe schorzenia układu ruchu mogą oznaczać dla pracownika utracone wynagrodzenie z powodu niezdolności do pracy w wyniku nieprawidłowości na stanowisku pracy (występowanie ergonomicznych czynników ryzyka), dodatkowe wydatki w czasie nieobecności w pracy (np. na leki) czy tzw. koszty ludzkie (np. cierpienie chorych i ich rodzin).

Z kolei dla pracodawcy występowanie takich schorzeń może oznaczać między innymi zmniejszenie produkcji w wyniku spadku wydajności i jakości pracy chorych pracowników; wypłaty wynagrodzeń za czas niezdolności pracownika do pracy wskutek choroby; koszty związane z rekrutacją pracowników na miejsce nieobecnych; rekompensatę poniesionych szkód wskutek zdarzeń wypadkowych (np. sprzętu, surowców) czy składki na ubezpieczenie.

Według Światowej Organizacji Zdrowia dolegliwości mięśniowo-szkieletowe związane z pracą (z ang. work related musculoskeletal disorders – WMSDs) mają charakter wieloczynnikowy, gdzie liczne stymulatory ryzyka (np. fizyczne, psychospołeczne, organizacyjne, indywidualne czy socjokulturowe) znacząco przyczyniają się do ich rozwoju.

Zapobieganie zawodowym schorzeniom układu ruchu

Zmniejszenie wymagań fizycznych jest zwykle pierwszym krokiem w prewencji WMSDs na stanowisku pracy. Może to oznaczać odpowiednie dostosowywanie obiektów stanowiących wyposażenie stanowiska, urządzeń mechanicznych i innych pomocy w celu zmniejszenia zagrożeń układu mięśniowo-szkieletowego.

Chodzi tu na przykład o:

  • podparcia nadgarstków,
  • mechaniczne urządzenia pomocnicze w transporcie ręcznym.

Wprowadzenie szkoleń i treningów jest kolejnym krokiem strategii zmniejszania ryzyka zawodowego w zakresie WMSDs. Wysiłki edukacyjne powinny dotyczyć głównie trzech obszarów:

  • technik, na przykład w zakresie:
    • przenoszenia ciężarów,
    • sposobu wykonywania określonej czynności roboczej;
  • zasad biomechaniki, przez co wzrasta świadomość pojawiania się dolegliwości mięśniowo-szkieletowych i zrozumienie dla podejmowanych prób zmian stosunku pracowników do nawyków w pracy;
  • ćwiczeń fizycznych doskonalących kondycję, przez co organizm człowieka nie jest taki podatny na ewentualne urazy.

Przemysław Ł. Siemiątkowski, prawnik, doktorant w Instytucie Pracy i Spraw Socjalnych w Warszawie


Zobacz także:

Zaloguj się, aby dodać komentarz

Nie masz konta? Zarejestruj się »

Zobacz także

Poznaj skuteczne sposoby zmniejszania ryzyka wypadków przy pracach na wysokości

pobierz

Odpowiedzialność za uchybienia w zakresie szkoleń bhp

pobierz

5 praktycznych przykładów omawiania bezpieczeństwa pożarowego w ramach szkoleń bhp ułatwi Ci przygotowanie szkolenia

pobierz

Ryzyko zawodowe a ergonomia stanowisk pracy

pobierz

Polecane artykuły

Array ( [docId] => 24264 )
Array ( [docId] => 24264 )