Nawet w przypadku gdy stan zdrowia pracownika jest już oceniany w związku ze złożonym wcześniej podejrzeniem, obowiązkiem inspektora sanitarnego jest zbadanie każdego kolejnego zgłoszonego podejrzenia wystąpienia choroby zawodowej.
Inspektor sanitarny podejmuje czynności związane z wyjaśnieniem okoliczności związanych ze złożeniem podejrzenia wystąpienia choroby zawodowej. Przy czym każde zgłoszenie jest podstawą do podjęcia działań. Jest to zgodne z § 4 ust.1 rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie chorób zawodowych, który stanowi, że właściwy państwowy inspektor sanitarny, który otrzymał zgłoszenie podejrzenia choroby zawodowej, wszczyna postępowanie, a w szczególności kieruje pracownika lub byłego pracownika, którego dotyczy podejrzenie, na badanie w celu wydania orzeczenia o rozpoznaniu choroby zawodowej albo o braku podstaw do jej rozpoznania, do jednostki orzeczniczej I stopnia.
Wspomnianymi jednostkami orzeczniczymi I stopnia są:
-
poradnie chorób zawodowych wojewódzkich ośrodków medycyny pracy;
-
kliniki i poradnie chorób zawodowych uniwersytetów medycznych (akademii medycznych);
-
poradnie chorób zakaźnych wojewódzkich ośrodków medycyny pracy albo
przychodnie i oddziały chorób zakaźnych poziomu wojewódzkiego - w
zakresie chorób zawodowych zakaźnych i pasożytniczych;
-
podmioty lecznicze, w których nastąpiła hospitalizacja - w zakresie
rozpoznawania chorób zawodowych u pracowników hospitalizowanych z powodu
wystąpienia ostrych objawów choroby.
Należy pamiętać, że choroba zawodowa jest pojęciem prawnym oznaczającym zachorowanie, które pozostaje w związku przyczynowym z pracą. Przyczyną ją wywołującą jest sama praca, jej rodzaj, charakter i warunki jej wykonywania. Oznacza to więc, że wykonywanie określonej pracy może wywoływać u pracownika określone skutki zdrowotne w różnych odstępach czasu.
Natomiast samo orzeczenie w zakresie chorób zawodowych wydawane jest przez lekarza spełniającego wymagania kwalifikacyjne określone w przepisach wydanych na podstawie art. 9 ust. 3 ustawy o służbie medycyny pracy zatrudnionego we wskazanych jednostkach orzeczniczych. Dopiero bowiem takie orzeczenie lekarskie, mające walor opinii biegłego, stanowi wiarygodny dowód służący stwierdzeniu istnienia lub nie istnienia choroby zawodowej u pracownika.
Obowiązkiem natomiast inspektora sanitarnego jest zbadanie każdego zgłoszonego podejrzenia wystąpienia choroby zawodowej także w odniesieniu do pracownika, którego stan zdrowia już podlega ocenie w związku ze złożeniem wcześniejszego podejrzeniem.
Obowiązujące regulacje prawne wskazują katalog chorób zawodowych, ale w żadnym przypadku nie wskazują, że dokonywanie oceny stanu zdrowia pracownika pod kątem stwierdzenia istnienia jednej z tych chorób wyłącza możliwość prowadzenia postępowania o stwierdzenie wystąpienia innej choroby zawodowej u tego samego pracownika.
Rolą organu inspekcji sanitarnej jest uzyskać takie dane, na podstawie których można wyprowadzić i uzasadnić wniosek, czy stwierdzone objawy chorobowe odpowiadają objawom choroby zawodowej, czy pozostają w związku przyczynowym z wykonywaną pracą zawodową, czy też rodzaj wykonywanej pracy nie ma żadnego wpływu na powstanie i rozwój schorzenia.
Podstawa prawna:
- § 4 ust.1 rozporządzenia ministra zdrowia z 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz.U. nr 105, poz. 869 ze zm.).
- art. 9 ust. 3 ustawy z 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (tekst jedn. Dz.U. z 2004 r. nr 125, poz. 1317 ze zm.)
Anna Błażejczyk, specjalista w Ministerstwie Zdrowia
Zobacz także:
