Czym jest subemisja inwestycyjna

Ustawa nie określa treści zobowiązania kontrahenta subemitnent inwestycyjnego (czyli spółki emitującej akcje lub „wprowadzającego” w rozumieniu art. 4 pkt 7 u.of.publ.). Zobowiązaniem tym jest z reguły zapłata określonego wynagrodzenia.

 Poprzez subemitenta  inwestycyjnego,  rozumie się podmiot będący stroną zawartej z emitentem albo wprowadzającym umowy, w której podmiot ten zobowiązuje się do nabycia, na własny rachunek, całości lub części papierów wartościowych oferowanych w ofercie publicznej, na które nie złożono zapisów w terminie ich przyjmowania; 

Ustawa nie określa treści zobowiązania kontrahenta subemitnent inwestycyjnego (czyli spółki emitującej akcje lub „wprowadzającego” w rozumieniu art. 4 pkt 7 u.of.publ.). Zobowiązaniem tym jest z reguły zapłata określonego wynagrodzenia. 

Zawarcie umowy o subemisję inwestycyjną wymaga uzyskania stosownego upoważnienia w uchwale podjętej przez walne zgromadzenie spółki akcyjnej (art. 14 ust. 2 u.of.publ.). Walne zgromadzenie podejmuje tę uchwałę bezwzględną większością głosów (art. 414 kodeksu spółek handlowych). 

Subemitentem inwestycyjnym mogą być wyłącznie: firma inwestycyjna, fundusz inwestycyjny, otwarty fundusz emerytalny, bank, zakład ubezpieczeń, polska lub zagraniczna instytucja finansowa mająca siedzibę w państwie należącym do OECD lub w państwie członkowskim lub konsorcjum tych podmiotów. W przypadku konsorcjum za subemitenta inwestycyjnego uważa się również każdy podmiot wchodzący w skład konsorcjum (art. 14 ust. 3 u.of.publ.). Takie ograniczenia podmiotowe co do osób mogących być subemitentem inwestycyjnym nie obowiązują w przypadku, gdy subemisja wykonana jest w ramach subskrypcji nie będącej ofertą publiczną (nie stanowiącej publicznego proponowania nabycia papierów wartościowych art. 3 u.of.publ.); w takim przypadku cała subskrypcja nie jest objęta regulacjami ustawy o publicznej ofercie. 

Rozróżnia się dwa rodzaje subemisji: 

• subemisję usługową oraz
• subemisję inwestycją.