Odgórnym zakazem planowania są objęte godziny nadliczbowe. Obostrzenia takie nie dotyczą natomiast godzin ponadwymiarowych niepełnoetatowca. W związku z tym można uznać, że planowanie takich godzin nie będzie naruszeniem przepisów. Niemniej jednak długotrwałe polecanie takiej pracy może być niekorzystne dla pracodawcy.
Pracodawca jest odpowiedzialny za prawidłowe planowanie czasu pracy swoich pracowników. W przypadku niepełnoetatowców należy pamiętać, że wymiar ich czasu pracy musi być dostosowany do części etatu na jaki są zatrudnieni. Planowanie pracy pond wymiar jest dozwolone jedynie incydentalnie. W przeciwnym razie, podczas kontroli PIP, inspektor może zarzucić pracodawcy niewłaściwe określenie wymiaru czasu pracy pracownika i łamanie przepisów o godzinach nadliczbowych.
Przykład
Pracownik był zatrudniony na 1/2 etatu. Pracodawca określił limit godzin ponadwymiarowych na 39 tygodniowo. W związku z tym notorycznie planował pracownikowi pracę po 6-7 godzin dziennie. Takie działanie pracodawcy naraża go na zarzut zawarcia nieprawidłowej umowy o pracę. Skoro bowiem pracownik jest potrzebny w zakładzie na 6 lub 7 godzin, pracownik powinien być zatrudniony np. na 3/4 etatu.
Problem z urlopem wypoczynkowym
Wymiar urlopu wypoczynkowego dostosowany jest do części etatu na jaką zatrudniony jest pracownik. W związku z tym, osoba wykonująca pracę np. na 1/2 etatu ma prawo do 10 lub 13 dni urlopu w roku.
W sytuacji gdy taki wymiar etatu widnieje tylko na umowie, a pracodawca de facto poleca pracownikowi pracę ponadwymiarową, może okazać się, że ilość dni urlopu jest nieadekwatna do rzeczywistego wymiaru czasu pracy pracownika. Takie działanie zaś może stanowić zarzut łamania przepisów o urlopach wypoczynkowych, zagrożony karą grzywny od 1.000 do 30.000 zł.
Podstawa prawna:
- art. 151 § 5, art. 154 § 2, art. 282 § 1 pkt 2 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94).
Michał Tomaszewski, prawnik, specjalista prawa pracy
