Pracownik uprawniony do urlopu wychowawczego może złożyć wniosek o obniżenie wymiaru etatu w okresie, w którym mógłby korzystać z takiego urlopu. W przypadku, gdy potem złoży drugi wniosek – o podwyższenie tego wymiaru – pracodawca nie jest już zobowiązany do zaakceptowania go.
Wniosek w sprawie obniżenia wymiaru etatu składa się na 2 tygodnie przed rozpoczęciem wykonywania pracy w obniżonym wymiarze. Jeżeli wniosek został złożony bez zachowania tego terminu, pracodawca obniża wymiar czasu pracy nie później niż z dniem upływu dwóch tygodni od dnia złożenia wniosku.
Przepisy nie regulują natomiast, w jakim trybie pracownik mógłby zrezygnować z pracy w obniżonym wymiarze przed upływem terminu wskazanego we wniosku. Należy jednak przyjąć, że zarówno całkowita wcześniejsza rezygnacja z niższego wymiaru, jak i jego zmiana (np. z 1/2 do 3/4 etatu) wymaga zgody pracodawcy.
Kodeks pracy nakazuje pracodawcy zaakceptować jedynie wniosek o obniżenie, a nie o podwyższenie wymiaru etatu. Pracodawca nie musi więc zgadzać się na wyższy etat w przypadku, gdy pracownik nie wnioskuje o podwyższenie etatu (zarówno w przypadku wniosku o podwyższenie do pełnego etatu jak i do ułamka etatu).
W sytuacji, gdy jakaś kwestia nie została uregulowana w Kodeksie pracy, można zastosować rozwiązania wynikające z Kodeksu cywilnego. Dotyczy to m.in. postanowień regulujących zasady składania oświadczeń woli. Oznacza to, że zarówno cofnięcie wniosku pracownika o obniżenie wymiaru czasu pracy, jak i dokonanie w nim jakichkolwiek zmian (w szczególności w zakresie wskazania wymiaru obniżenia czasu pracy) już po jego złożeniu, wymaga zgody drugiej strony stosunku pracy.
Podstawa prawna:
- art. 186[7], art. 300 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.),
- art. 61 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 1964 r. nr 16, poz. 93).
