Dowóz do pracy nie zawsze będzie opodatkowany

Spółka A. chce zorganizować na swój koszt przewóz pracowników do zakładu pracy i z powrotem do miejsca zamieszkania. Zamierza zawrzeć w tym celu umowy z firmami zewnętrznymi. Wynagrodzenie dla tych firm za usługi transportowe ma być określone ryczałtowo w wysokości uzależnionej od wybranej trasy oraz ilości kursów. Nie ma zaś tu znaczenia liczba osób korzystających z transportu.

Jeśli chodzi o zapotrzebowanie na transport w danym dniu, to spółka planuje stworzyć wewnętrzną aplikację, uwzględniającą liczbę zgłoszeń (np. w przypadku pierwszej zmiany - na godzinę przed jej zakończeniem) osób chętnych do skorzystania z przewozu. Jednakże nie jest pewne, czy wszyscy zgłoszeni faktycznie uczestniczyć będą w danym kursie. Spółka nie planuje tworzenia imiennych list osób korzystających z transportu pracowniczego.

Z przewozu będą korzystały także inne osoby, to jest kandydaci do pracy oraz pracownicy innych firm. Będzie to dodatkowo utrudniać określenie osób faktycznie korzystających z usług przewozowych.

Zdaniem spółki, skoro nie można zidentyfikować pracowników korzystających z firmowych dojazdów, to nie ma możliwości ustalenia w odniesieniu do konkretnego pracownika kwoty przychodu do opodatkowania z tego tytułu. Jednak z taką interpretacją przepisów nie zgodził się Dyrektor Izby Skarbowej w P. Stwierdził bowiem, że o powstaniu obowiązku podatkowego po stronie pracownika decyduje już sam fakt otrzymania od pracodawcy świadczenia w postaci możliwości korzystania z wykupionej przez spółkę u przewoźnika usługi dowozu do pracy i z powrotem do miejsca zamieszkania.

Istnieje również w tym przypadku możliwość określenia przychodu. Spółka będzie przecież wiedziała komu udziela świadczenia, gdyż zna swoich pracowników. Wiadoma jest również kwota należności za usługę transportową. Tym samym znana będzie oplata jaką spółka poniesie za każdego z zatrudnionych. Sprawa ostatecznie dotarła do WSA we Wrocławiu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny nie zgodził się ze stanowiskiem fiskusa. Stwierdził, że świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia tylko wtedy spowodują powstanie po stronie pracownika przychodu, gdy zostaną przez niego otrzymane.

Źródło: wyrok WSA we Wrocławiu z 13 sierpnia 2013 r., I SA/Wr 788/13