W 2010 r. nastąpiła reorganizacja sądownictwa wojskowego. Doszło wówczas do zniesienia części wojskowych sądów garnizonowych, a ich zadania zostały przekazane innym sądom. Pracownicy likwidowanych jednostek otrzymywali wypowiedzenia umów o pracę. Odwoływali się od nich do sądu pracy, jednak w kolejnych (analogicznych) sprawach zapadały odmienne wyroki – nawet na etapie rozstrzygania przez Sąd Najwyższy.
Rozbieżność dotyczyła tego, czy „zniesienie" określonego wojskowego sądu garnizonowego i przekazanie jego zadań innemu sądowi, posiadającemu już własne zasoby kadrowe zorganizowane strukturalnie, zadaniowo i kompetencyjnie, wystarczające do wykonywania przekazanych zadań, oznacza:
- "likwidację pracodawcy" w rozumieniu przepisów prawa pracy (co byłoby uzasadnioną przyczyną wypowiedzenia umowy o pracę), czy też
- przejście zakładu pracy na innego pracodawcę w rozumieniu art. 23(1) Kodeksu pracy.
Konieczne było rozstrzygniecie omawianej kwestii uchwałą powiększonego składu 7 sędziów Sądu Najwyższego.