Pracownik może swobodnie dysponować swoim czasem wolnym i, co do zasady, podczas zatrudnienia w jednym zakładzie pracy może zatrudnić się u drugiego pracodawcy. Jednak w pewnych wypadkach prawo to może być ograniczone poprzez zawarcie przez pracownika umowy o zakazie konkurencji lub też zakaz taki może wynikać z przepisu prawa. Jako przykład można wskazać przepis ustawy o pracownikach urzędów państwowych. Zgodnie z nim urzędnik państwowy nie może podejmować dodatkowego zatrudnienia bez uzyskania uprzedniej zgody kierownika urzędu, w którym jest zatrudniony. Jeżeli jednak zakaz podjęcia dodatkowego zatrudnienia nie wynika z przepisów prawa ani z umowy o zakazie konkurencji, pracownik może podjąć dodatkową pracę, w tym oczywiście także w okresie zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia.
Podczas zwolnienia ze świadczenia pracy można podjąć inne zatrudnienie
|
Jeżeli zakaz podjęcia dodatkowego zatrudnienia nie wynika z przepisów prawa lub z umowy o zakazie konkurencji, nie ma żadnych przeszkód, aby pracownik, który w okresie wypowiedzenia został zwolniony z obowiązku świadczenia pracy, podjął zatrudnienie u innego pracodawcy. |
Zwalniając pracownika z obowiązku świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia pracodawca składa pracownikowi określone oświadczenie woli. Jednostronne odwołanie takiego oświadczenia jest skuteczne, jeżeli doszło jednocześnie z tym oświadczeniem lub wcześniej. W pozostałych przypadkach na odwołanie oświadczenia woli wymagana jest zgoda strony, której takie oświadczenie zostało złożone. Tak więc, jeżeli pracodawca zwolnił pracownika z obowiązku świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia, to wezwanie pracownika do świadczenia pracy może odbyć się tylko za jego zgodą. Potwierdza to również orzecznictwo Sądu Najwyższego.
Zdaniem Sądu Najwyższego: Skuteczne zwolnienie pracownika z obowiązku świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia przesądza o tym, że pracownik, który nie wyraża zgody na cofnięcie oświadczenia woli w tym przedmiocie, nie jest obowiązany do podporządkowania się poleceniom pracodawcy świadczenia pracy we wskazanym miejscu i terminie. Niezastosowanie się pracownika do takich poleceń pracodawcy nie stanowi ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych (art. 52 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy) (Wyrok Sądu Najwyższego z 5 lipca 2005 r., I PK 176/04, OSNP 2005/9-1/154).
- art. 61 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz.U. z 2014 r. poz. 121) w związku z art. 300 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.),
- art. 19 ust. 1 ustawy z 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r., poz. 269).
Zobacz także:
Zaloguj się, aby dodać komentarz
Zobacz także
Polecane artykuły
Znajdź nas na Facebooku
