Tadź Mahal – cud warty zobaczenia

Pomnik miłości

Tadź Mahal znajduje się w indyjskiej Agrze w stanie Uttar Pradesh. Znany także pod nazwą Tadź Bibi, najwspanialszy pomnik miłości na świecie. Budowę mauzoleum ukończono w 1648 roku. Wzniesiony przez władcę Indii Szahdżahana dla uczczenia pamięci jego żony Mumtaz Mahal, która przed śmiercią zażądała od męża, żeby nigdy się już nie ożenił, by opiekował się ich dziećmi oraz właśnie by wzniósł wspaniały budynek, który będzie ją upamiętniał.

Uznawany za najpiękniejszy zabytek sztuki muzułmańskiej w kraju. Od 1983 roku znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO. To miejsce warte zobaczenia na własne oczy.

Mauzoleum

Droga do grobowca Mumtaz Mahal prowadzi przez 30-metrową bramę, która ma symbolizować wrota do raju, a następnie przez piękny park nad rzeką Jamuną.

Mauzoleum wykonano z białego marmuru i otoczono z trzech stron murami. Charakterystyczna kopuła ma cebulasty kształt, co jest charakterystyczne dla sztuki islamu. Wznosi się ona na wysokość ok. 70 m. Ściany wyłożono szlachetnymi kamieniami. Dekoracje kaligraficzne stworzono z czarnego marmuru.

Zespół architektoniczny składa się z mauzoleum, kanałów wodnych i ogrodu perskiego podzielonego na cztery części oraz innych budynków. Cały kompleks otacza mur z czerwonego piaskowca. W centralnej części znajduje się basen. Całość zajmuje ok. 17 ha i zdecydowanie zachwyca swym ogromem.

Legendy

Jedna z opowieści głosi, że Szahdżahan kazał poćwiartować lub obciąć ręce wszystkim robotnikom pracującym nad grobowcem. Tak naprawdę nigdy tego nie zrobił. Miał za to zapłacić ogromne sumy pracownikom, aby nigdy już więcej nie musieli pracować.

Niektórzy historycy uważają, że Szahdżahan chciał wybudować drugi budynek na wzór Tadź Mahal, ale z czarnego marmuru. Teza ta jest sporna. Niektórzy badacze twierdzą, że po drugiej stronie rzeki Jamuny znajdują się fundamenty pod drugi Tadź Mahal. Są to jednak pozostałości po ogrodach zniszczonych podczas powodzi.

Miejsce tych opowieści i legend oraz jego piękno koniecznie zobaczyć trzeba na własne oczy.