Cukrzyca ciążowa pojawia się z reguły między dwudziestym czwartym a dwudziestym ósmym tygodniem trwania ciąży. W tym okresie każda kobieta ciężarna poddawana jest badaniu w kierunku tej choroby. Badanie to - zwane testem obciążenia glukozą - polega na dwukrotnym pobraniu krwi i zbadaniu poziomu cukru we krwi. Pierwsze pobrane wykonuje się na czczo. Następnie pacjentka wypija roztwór glukozy i badana jest jeszcze raz po upływie dwóch godzin.
W warunkach prawidłowych, po upływie wyznaczonego czasu, poziom cukru powinien wrócić do normy. Rozpoznana cukrzyca ciążowa nie oznacza, że będziemy mieli ją na stałe. Z reguły mija ona wraz z rozwiązaniem. Gdy rozpoznaje się tę chorobę pacjentka jest pod ścisłą kontrolą lekarską.
Nadmiar cukru we krwi jest zagrożeniem zarówno dla matki jak i dla płodu. Najczęstszymi powikłaniami u dziecka, którego matka miała cukrzycę jest wysoka masa urodzeniowa i urazy okołoporodowe. Po urodzeniu dzieci często zmagają się z przedłużającą się żółtaczką, trudnościami w oddychaniu i zaburzeniami metabolicznymi. W późniejszym okresie dzieci narażone są na otyłość i cukrzycę drugiego typu. Matki z kolei mogą być narażone na wielowodzie, przedwczesne pęknięcie pęcherza płodowego i przedwczesny poród.
