Oftalmoskopia bezpośrednia jest jedną z najczęściej używanych metod. Badany siedzi w zaciemnionym pokoju. Lekarz przeprowadzający badanie bada dno oka za pomocą wziernika trzymanego tuż przed własnym okiem i okiem pacjenta. Badający prosi pacjenta o wykonywanie prostych poleceń (kierowania wzroku w różnych kierunkach) co umożliwia mu zbadanie żądanego miejsca w oku.
Oftalmoskopia pośrednia. Pacjent 15 minut przed badaniem ma zakrapiane oczy w celu rozszerzenia źrenicy. Lekarz za pomocą soczewki skupiającej trzymanej przed okiem pacjenta rzutuje światło na źrenice. Obserwując tym samym powiększony i odwrócony obraz powstały w płaszczyźnie soczewki umieszczonej przed okiem badanego. Podobnie jak w poprzedniej metodzie badany powinien wykonywać polecenia lekarza kierując wzrok w wyznaczony punkt, by badający mógł ocenić żądane miejsce oka. Po badaniu tą metodą nie należy prowadzić samochodu, ponieważ krople rozszerzające źrenice na kilka godzin mogą osłabić ostrość widzenia.
Badanie wzroku przy użyciu lampy trójlustra Goldmana. Jest to metoda bardziej skomplikowana. Polega najpierw na znieczuleniu rogówki, a następnie założeniu na nią trójlustra. Lekarz przez soczewkę może zobaczyć tylny obszar dna oka, a w lustrach sąsiadujących skrajny obwód i część równikową dna oka.
