Jak skutecznie zaskarżyć plan zagospodarowania przestrzennego

Planowane przez inwestora przedsięwzięcie musi być zgodne z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Jeśli postanowienia planu wykluczają jego realizację, nie zawsze oznacza to, że inwestor stoi na przegranej pozycji. Plan zagospodarowania przestrzennego powinien być uchwalony z zachowaniem ściśle określonych zasad i trybu jego sporządzania. Naruszenie wymogów w zakresie kształtowania ładu przestrzennego oraz procedury uchwalenia planu uzasadnia zaskarżenie planu do sądu administracyjnego i żądanie stwierdzenia jego nieważności. Nie ma przy tym znaczenia fakt, że w ramach procedury planistycznej inwestor nie składał uwag co do tych zapisów planu, które następnie uczynił przedmiotem swojej skargi.

W pierwszej kolejności należy zbadać, czy inwestor posiada interes prawny w zaskarżeniu planu. Uprawnienie do wniesienia skargi na uchwałę w przedmiocie planu zagospodarowania przestrzennego przysługuje bowiem jedynie tym podmiotom, które wykażą interes prawny. Interes prawny w zaskarżeniu planu zachodzi wówczas, gdy postanowienia planu oddziałują negatywnie na prawną sytuacją inwestora. Innymi słowy ograniczają lub pozbawiają go prawnie gwarantowanych uprawnień. Wobec tego o tym, czy dany podmiot ma w zaskarżeniu planu interes prawny, przesądzają przepisy prawa.

Inwestor będzie mógł powołać się na naruszenie jego interesu prawnego, jeżeli jest właścicielem (użytkownikiem wieczystym) nieruchomości objętej postanowieniami planu, a zapisy planu ograniczają sposób wykonywania przez niego prawa własności (użytkowania wieczystego) nieruchomości.

W orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, że na naruszenie interesu prawnego planem miejscowym nie mogą powoływać się posiadacze nieruchomości, np. dzierżawcy, najemcy (por. wyrok NSA z 4.9.2008 r., II OSK 133/08). Interesu prawnego w zaskarżeniu planu nie mają także podmioty prowadzące działalność gospodarczą na nieruchomości objętej niekorzystnymi zapisami planu, jeśli nie posiadają rzeczowego tytuł prawnego do nieruchomości. Podmioty te mogą mieć jedynie interes faktyczny w zaskarżeniu planu, tzn. mogą być zainteresowane zakwestionowaniem postanowień planu, jednakże ustalenia planu nie naruszają żadnych praw tych osób. Nawet jeśli uchwała w sprawie planu zagospodarowania przestrzennego jest sprzeczna z prawem, to nie można jej skutecznie zaskarżyć, jeśli nie wykaże się naruszenia interesu prawnego (por. wyrok NSA z 14.3.2002 r., II SA 2503/01).

Koniec

Postanowienia planu może zaskarżyć także inwestor, którego działka nie jest objęta planem. W tym celu powinien wykazać, że przeznaczenie gruntów sąsiednich ma bezpośredni i realny wpływ na wykonywanie przez niego prawa własności (użytkowania wieczystego) w stosunku do jego nieruchomości. Podstawą do kwestionowania planu w takiej sytuacji mogą być zawarte w planie regulacje dotyczące tzw. prawa sąsiedzkiego, tj. art. 144 kc, który stanowi o zakazie ujemnego oddziaływania na cudzą nieruchomość w drodze tzw. immisji.

Przeczytaj więcej na: prawonieruchomosci24.pl