Najwłaściwszą formą ustalenia zasad usprawiedliwiania nieobecności dziecka w przedszkolu jest uregulowanie tych kwestii w procedurze dotyczącej usprawiedliwiania nieobecności dziecka. Ponadto rodzice powinni zostać poinformowani, jakie czynności podejmie przedszkole w razie niewywiązywania się z obowiązków określonych procedurą.
Nie ma obowiązku usprawiedliwiania nieobecności dziecka
Zasady usprawiedliwia nieobecności dziecka w przedszkolu powinny być określone w procedurze. Jednak co w sytuacji, gdy rodzice nie przestrzegają zawartych w niej zapisów, a liczba nieobecności jest niepokojąca? Przedszkole ma obowiązek reagowania na niepokojące sygnały.
Jednym z rozwiązań stosowanych w przedszkolach jest wymaganie od rodziców dostarczania lekarskiego usprawiedliwienia nieobecności dziecka – dotyczy to głównie dłuższych nieobecności. Nie ma jednak regulacji prawnych obligujących rodziców do przedkładania w przedszkolu usprawiedliwień uzyskanych od lekarzy.
Jeżeli nauczyciel dysponuje dowodami podważającymi prawdziwość okoliczności wskazanych w uzasadnieniu nieobecności dziecka w przedszkolu, może odmówić jej usprawiedliwienia. Wówczas o sytuacji należy poinformować dyrektora przedszkola.
Nie zawsze zostanie wszczęte postępowanie egzekucyjne…
Jeżeli dziecko, które realizuje roczne przygotowanie przedszkolne, opuszcza co najmniej 50% zajęć w okresie jednego miesiąca bez usprawiedliwienia – powiadamiasz dyrektora szkoły podstawowej, w obwodzie której dziecko mieszka, o nierealizowaniu obowiązków. Dalsze kroki związane ze wszczęciem postępowania egzekucyjnego podejmuje dyrektor szkoły podstawowej.
Jeżeli jednak dziecko, które opuszcza zajęcia w przedszkolu, nie jest objęte obowiązkowym rocznym wychowaniem przedszkolnym, a nieobecności są usprawiedliwiane przez rodziców bez przekonującego dowodu ich zasadności lub liczba opuszczonych zajęć jest bliska połowie – przedszkole powinno podjąć kroki mające na celu uzyskanie informacji o rzeczywistych przyczynach nieobecności. Może się bowiem okazać, że nieobecności mają związek z sytuacją rodzinną dziecka.
…ale nieobecności nie można ignorować
Częste nieobecności dziecka mogą stanowić przesłankę o przemocy lub innych zagrożeniach w rodzinie. Oczywiście nie powinny stanowić jedynej podstawy zdiagnozowania trudności w wypełnianiu funkcji rodzinnej. Dopiero obserwacja aspektów funkcjonowania psychologicznego, pedagogicznego, środowiskowego dziecka, analiza sytuacji rodziny wraz z ewentualnymi przypadkami częstej absencji dają pełniejszy obraz rzeczywistej sytuacji dziecka i mogą stanowić przesłankę do określenia jego problemów rodzinnych. Jeżeli jednak istnieje uzasadnione podejrzenie, że w rodzinie występują trudności w wypełnianiu funkcji rodzicielskich, konieczne może okazać się złożenie wniosku do sądu o zbadanie sytuacji opiekuńczej dziecka.
Dyrektor informuje rodziców o skutkach absencji
Lekceważenie obowiązku realizowania rocznego wychowania przedszkolnego, niestosowanie się do zasad obowiązujących w przedszkolu czy unikanie wyjaśnień dotyczących przyczyn nieobecności dziecka w przedszkolu zawsze powinny spotkać się ze szczególnym zainteresowaniem ze strony nauczycieli i dyrektora. W takiej sytuacji zadaniem dyrektora jest przeprowadzenie rozmowy z rodzicami.
W praktyce częstą przyczyną nieobecności dzieci w przedszkolu, w szczególności tych, które nie realizują jeszcze rocznego przygotowania przedszkolnego, jest brak świadomości rodziców. Dzieci opuszczają zajęcia, ponieważ np. mają zapewnioną opiekę dziadków, rodzice korzystają z urlopu wypoczynkowego itp. Rodzice muszą jednak wiedzieć, że informację o takich przyczynach należy przekazywać nauczycielom. Dlatego właśnie tak duże znaczenie ma dokładne zapoznanie ich z procedurą usprawiedliwiania nieobecności oraz przeprowadzenie spokojnej, rzeczowej rozmowy, gdy zasady procedury nie są przestrzegane.
- art. 14b ustawy z 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2015 r. poz. 2165 ze zm.),
- art. 97, art. 98 ustawy z 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz.U. z 2016 r. poz. 380 ze zm.),
- art. 427 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz.U. z 2016 r. poz. 380 ze zm.),
- art. 160 ustawy z 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (tekst jedn.: Dz.U. z 2016 r. poz. 1137),
- art. 572 ustawy z 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (tekst jedn.: Dz.U. z 2014 r. poz. 101 ze zm.),
- rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z 21 maja 2001 r. w sprawie ramowych statutów publicznego przedszkola oraz publicznych szkół (Dz.U. z 2001 r. nr 61, poz. 624 ze zm.).
Zobacz także:
Tagi: oświata, bezpieczeństwo i opieka
