Rodzice mają ograniczone możliwości, aby zmienić sytuację dziecka mającego problemy z nauką. Mogą jednak podjąć pewne kroki:
- obserwować swoje dziecko - dowiedzieć się, co lubi robić. Niech to będzie cokolwiek – oglądanie telewizji, korzystanie z komputera, rozmowy przez telefon, spędzanie czasu ze znajomymi. Zapewne znajdzie się coś, na czym jednak dziecku zależy. To co dziecko lubi robić może zostać w przyszłości wykorzystane przez rodzica jako motywatory do działania;
- rozmawiać z dzieckiem (wtedy, kiedy jest do tego skłonne) o jego potrzebach i pragnieniach na przyszłość. Można się do nich odnosić w późniejszych rozmowach, np.: Chcesz podróżować? Będzie ci łatwiej kiedy nauczysz się angielskiego;
- zachować spokój. Należy unikać krzyczenia, proszenia czy, tym bardziej, błagania dziecka o naukę i podjęcie obowiązków. Takie zachowania pokazują, że jesteś sfrustrowany, nie masz kontroli nad sytuacją, że brak ci pomysłów;
- mówić dziecku, że zależy im jego przyszłości, dobrych ocenach, na tym aby sobie radziło w szkole. Jednocześnie nie przejmować całkowitej odpowiedzialności za problemy z nauką dziecka. Należy pozwolić mu popełniać błędy i ponosić ich konsekwencje;