Czy alkohol można zaliczyć do kosztów podatkowych? 

Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pojęcie kosztów uzyskania przychodów zostało zdefiniowane w art. 15. Zgodnie z nim, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. 

Doprecyzowanie tej dość ogólnej definicji kosztu podatkowego pojawiło się w orzecznictwie sądowym oraz literaturze. Aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodu powinien on spełnić kilka przesłanek. Przede wszystkim musi to być rzeczywiście poniesiony koszt, który został poniesiony przez podatnika. Musi mieć związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Oczywiście powinien być on należycie udokumentowany. Celem poniesienia kosztu ma być natomiast uzyskanie przychodów, co można także rozumieć jako chęć ich zwiększenia. 

Z kosztów uzyskania przychodów są wyłączone określone wydatki, wskazane w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.  W tym właśnie artykule, w ust. 1 w pkt. 28 znajduje się zapis, że do kosztów uzyskania przychodów nie można zaliczyć kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów w tym alkoholowych. 

Wydaje się, że przeanalizowanie linii orzeczniczej sądów administracyjnych, może raczej prowadzić do wniosku, że wręczenie kontrahentowi czy klientowi alkoholu nie obroni się jako koszt podatkowy. 

Wojewódzki Sąd Administracyjny, w wyroku z 25 marca 2011 r. wprost wskazuje, że alkohol został przez ustawodawcę wyłączony z kosztów uzyskania przychodu, jako koszt reprezentacji. Jeśli więc upominki dla kontrahentów mieszczą się w pojęciu napojów alkoholowych, to wprost zostały wskazane przez ustawodawcę w zakresie kosztów wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów jako koszty reprezentacji. Zdaniem WSA dla zaliczenia takiego kosztu jako kosztu reprezentacji nie ma znaczenia, czy jest ona okazała, wystawna i czy wiąże się z manifestowaniem w szczególny sposób pozycji społecznej. 

Wręczanie prezentu w postaci alkoholu zostało także przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 2012 r. potraktowane jako wydatek, który nie ma związku z uzyskanymi bądź przyszłymi przychodami podatnika. Sprawa dotyczyła firmy sprzedającej samochody, która m.in. nowym nabywcom wręczała alkohol. WSA wprost wskazał, że taki wydatek nie tworzy koszty podatkowego. Podkreśla, że argument spółki, zgodnie z którym wręczenie wina po zakupie samochodu przyczyni się do powracalności klientów, a nie będzie ona skutkiem zakupionego lub oferowanego pojazdu, jest zdaniem sądu twierdzeniem niezrozumiałym, nielogicznym i niezgodnym z doświadczeniem życiowym. 

Twardo na takim stanowisku stoi także WSA w Gliwicach w innym swoim wyroku, z 2013 r. w którym wprost stwierdza, że nie znajduje potwierdzenia dla stanowiska, że spożywanie alkoholu jest tradycją i jest niezbędne dla właściwych relacji rynkowych. WSA uznał, że nie ma powodu, dla którego ogół podatników w tym Państwo miałoby partycypować w kosztach spożywania alkoholu przez kontrahentów spółki, poprzez obniżenie dochodu i w konsekwencji zmniejszenie kwoty odprowadzanego podatku. Jeśli faktycznie argument byłby prawdziwy, trzeba byłoby uznać, że brak alkoholu doprowadzi do niezawarcia umowy z klientami, którzy uzależniają zakup usług podatnika od otrzymanej butelki wina. Sąd uznaje to za nielogiczne.