Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom okulary korygujące wzrok, zgodne z zaleceniem lekarza, jeżeli wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej wykażą potrzebę ich stosowania podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego.
Zdarza się coraz częściej, że lekarze, w związku z wykonywaną przez pracowników pracą zalecają im zamiast okularów korekcyjnych szkła kontaktowe. W takim przypadku pojawiają się wątpliwości, czy wydatek taki może stanowić koszt podatkowy.
Zgodnie z przepisami ogólnymi CIT dotyczącymi zaliczania danych wydatków do kosztów uzyskania przychodów (art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dalej: ustawy o CIT) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Oznacza, to że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.
Kosztami podatkowymi są więc wszystkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Wydatki takie powinny mieć charakter definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona, i nie znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Kosztami uzyskania przychodów m.in. są też tzw. koszty pracownicze, obejmujące przede wszystkim wynagrodzenia, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety. Mogą one również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników.
Wydatek na okulary dla pracownika, uzasadniony koniecznością ich używania, potwierdzoną przez lekarza specjalistę spełnia warunek zaliczenia go do kosztu pracowniczego (kosztu uzyskania przychodów). Nie istnieją przy tym żadne racjonalne argumenty, aby za wydatek taki nie uważać wydatku na soczewki optyczne, o ile tylko konieczność używania takich soczewek w miejscu pracy jest potwierdzona stosownym badaniem lekarskim.
Interpretacja dyrektora izby skarbowej
Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom okulary korygujące wzrok, zgodnie z zaleceniem lekarza, jeżeli wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej wykażą potrzebę ich stosowania podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego. Obowiązek ten dotyczy pracowników użytkujących w czasie pracy monitor ekranowy co najmniej przez połowę dobowego wymiaru czasu pracy.
Pracodawca określa formę zapewnienia okularów korygujących wzrok. Kwestią zasadniczą w tym przypadku jest, aby pracownik został zaopatrzony w okulary korekcyjne lub szkła kontaktowe, które spełniają ten sam cel co okulary korygujące wzrok, zgodnie z zaleceniem lekarza. Zapewnienie pracownikowi okularów korekcyjnych/szkieł kontaktowych poprzez zakupienie ich przez pracownika (w porozumieniu z pracodawcą) i następnie dokonanie zwrotu poniesionych wydatków na podstawie przedstawionej pracodawcy faktury stanowi – podobnie jak poniesienie tegoż wydatku przez pracodawcę, na podstawie faktury wystawionej na niego – spełnienie obowiązku, jaki spoczywa na pracodawcy.
Poniesione przez pracodawcę wydatki na zakup okularów korekcyjnych i szkieł kontaktowych poprzedzonych badaniami profilaktycznymi, których obowiązek poniesienia wynika z przepisów prawa pracy, stanowią koszty uzyskania przychodów.
Interpretacja dyrektora IS w Katowicach z 14 marca 2011 r., sygn. IBPBI/2/423-1727/1/AK
Adam Wiśniewski, prawnik specjalizujący się w prawie podatkowym
Zobacz także:
