Podatek od nieruchomości ustanawia się na podstawie ewidencji gruntów

Jak wynika bezpośrednio z art. 21 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne podstawę do ustanowienia wymiaru podatków i świadczeń stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków, która ma charakter urzędowego źródła informacji (art. 1a ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych dodatkowo reguluje charakter ewidencji). Wynikająca z ewidencji klasyfikacja gruntów jest wiążąca dla organów podatkowych. Fakt, czy dany grunt może zostać sklasyfikowany jako użytek rolny, grunt zadrzewiony i zakrzewiony lub las, determinują dane z ewidencji, co potwierdzone zostało orzecznictwem sądów administracyjnych m.in. WSA w Krakowie (prawomocny wyrok z dnia 17 kwietnia 2013r.).

Od tej reguły mogą pojawiać się pewne wyjątki. W sytuacji, gdy podatnik byłby w stanie uprawdopodobnić, że rozpoczął odpowiednią procedurę uzgodnienia klasyfikacji danej nieruchomości w ewidencji gruntów z jej stanem rzeczywistym, jednak wbrew istnieniu ku temu przesłanek do wprowadzenia zmiany organ ewidencyjny nie wprowadził ich z jakiś względów do klasyfikacji, organ podatkowy zgodnie z prawem ma obowiązek wziąć ten fakt pod uwagę.

Jeśli przedsiębiorcy uda się wykazać, że posiadany przez niego grunt, sklasyfikowany jako rolny, wcale nie jest wykorzystywany do działalności gospodarczej, a uiszcza od niego podatek od nieruchomości, może wystąpić o zwrot nadpłaty. Zgodnie z przesłankami ordynacji podatkowej podatek taki można odzyskać poprzez złożenie wniosku o stwierdzeniu nadpłaty. Przedsiębiorca może dochodzić zwrotu nadpłaconej należności podatkowej z tytułu podatku od nieruchomości za pięć poprzednich lat podatkowych. Wyjaśnienie spraw z podatkiem od nieruchomości powinno także wiązać się ze złożeniem i zapłatą odpowiednio podatku rolnego lub leśnego, którego wymiar jest znacznie niższy niż podatek od nieruchomości.