Do przychodów pracownika ze stosunku pracy ustawodawca nakazuje zaliczać nie tylko świadczenia mające postać pieniężną. Przychodem są również świadczenia przekazywane w formie rzeczowej bądź niematerialnej. Do tych ostatnich należy zaliczyć wartość otrzymywanych od pracodawcy świadczeń nieodpłatnych bądź częściowo odpłatnych.
Pojęcie "nieodpłatne świadczenie" nie zostało zdefiniowane w ustawie podatkowej. Jednak zarówno doktryna, jak i orzecznictwo zgodnie przyjmują, że należy je rozumieć szerzej niż w prawie cywilnym. Oznacza to, że obejmuje ono te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy.
W związku z tym, że katalog takich świadczeń jest szeroko zakreślony, należy wnioskować, iż ustawodawca uznaje za przychód wszelkie świadczenia, które otrzymuje pracownik w związku ze stosunkiem pracy, chyba że są to świadczenia związane co prawda ze stosunkiem pracy, ale zwolnione od podatku.
Wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących ustala się według cen zakup. Dlatego też do przychodu pracownika należy doliczyć kwotę pakiety w wysokości brutto, tzn. wraz z podatkiem VAT, bowiem pracownik gdyby dokonywał ich zakupu musiałby zapłacić kwotę brutto a nie netto.