Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, bez zezwolenia twórcy wolno nieodpłatnie korzystać z już rozpowszechnionego utworu w zakresie własnego użytku osobistego. Przepis ten nie upoważnia do budowania według cudzego utworu architektonicznego i architektoniczno-urbanistycznego oraz do korzystania z elektronicznych baz danych spełniających cechy utworu, chyba że dotyczy to własnego użytku naukowego, niezwiązanego z celem zarobkowym.
Istotnym jest, iż co do zasady ustawodawca nie ograniczył w żaden sposób desygnatów zbioru celów własnego użytku osobistego, co umożliwia korzystanie z utworów zarówno w celach rozrywkowych, jak i kolekcjonerskich, pod warunkiem, że nie wiąże się to z uzyskiwaniem korzyści majątkowych. Wyłączenie, o którym mowa w przepisie, dotyczy bowiem tylko utworów architektonicznych oraz architektoniczno-urbanistycznych, a także elektronicznych baz danych spełniających cechy utworu, z uwzględnieniem jednak możliwości korzystania w celach naukowych.
Przesłanką korzystania z utworów w ramach dozwolonego użytku jest ich rozpowszechnienie, czyli publiczne udostępnienie za zgodą autora. Należy więc podkreślić, iż nie ma znaczenia w jakiej formie doszło do publicznego udostępnienia, a także czy kolejne udostępnienia odbywają się za zgodą twórcy.
