Główną zasadą jest wygaśnięcie autorskich praw majątkowych od śmierci jego twórcy, a w przypadku utworów współautorskich, od dnia śmierci współtwórcy, który przeżył pozostałych twórców utworu zbiorowego. Prawa majątkowe do utworu, którego twórca nie jest znany, wygasają po upływie siedemdziesięciu lat od dnia rozpowszechnienia utworu.
Wyjątkiem jest sytuacja, w której utwór rozpowszechniony został podpisany pseudonimem, co mieści się w zakresie autorskiego prawa osobistego, a pseudonim nie pozostawia wątpliwości co do tożsamości autora. Tym samym termin wygaśnięcia autorskich praw majątkowych należy obliczać z uwzględnieniem daty śmierci twórcy, podpisanego pseudonimem, a nie daty pierwszego rozpowszechnienia utworu.
W odniesieniu do utworu, do którego autorskie prawa majątkowe przysługują z mocy ustawy innej osobie niż twórca, okres obowiązywania tych praw liczony jest od daty rozpowszechnienia utworu, a gdy utwór nie został rozpowszechniony – od daty jego ustalenia. Widać więc wyraźnie, iż w tym przypadku następuje nawet znaczne skrócenie obowiązywania autorskich praw majątkowych.
Prawa majątkowe do utworu audiowizualnego wygasają natomiast z upływem lat siedemdziesięciu od śmierci najpóźniej zmarłej z wymienionych osób: głównego reżysera, autora scenariusza, autora dialogów, kompozytora muzyki skomponowanej do utworu audiowizualnego.
Należy pamiętać, iż czas trwania autorskich praw majątkowych liczy się w latach pełnych, następujących po roku, w którym nastąpiło zdarzenie, od którego zaczyna się bieg wskazanych powyżej terminów.
