Jednym z częstych błędów, jakie wykrywa biegły rewident podczas badania sprawozdania finansowego jest niewłaściwe rozliczenie opłaty inicjalnej w umowie leasingu. Jak prawidłowo prezentować leasing w sprawozdaniu finansowym, aby uniknąć takich nieprawidłowości?
Niewłaściwa kwalifikacja umowy leasingu przyczyną nieprawidłowości
Często jednostki użytkują wiele aktywów na podstawie umów leasingu, które na potrzeby podatkowe są klasyfikowane jako leasing operacyjny. Jeżeli jednostka spełni kryteria określone w art. 64 ust. 1 uor (obowiązek badania sprawozdań finansowych), wtedy do klasyfikacji zawartych umów leasingowych musi zacząć stosować zasady wynikające z ustawy o rachunkowości.
Okazuje się wówczas, że większość umów leasingu, które do celów podatkowych są traktowane jako leasing operacyjny, w myśl przepisów rachunkowych, należy traktować jak leasing finansowy (wystarczy spełnienie jednego warunku spośród wymienionych w art. 3 ust. 4 uor, aby pod względem księgowym umowa została zaklasyfikowana jako leasing finansowy). W rezultacie niewłaściwej kwalifikacji danej umowy leasingu, wartość aktywów trwałych i zobowiązań długoterminowych zostaje zaniżona.
Błędna jest również struktura kosztów w rachunku zysków i strat (nieprawidłowe zobrazowanie procesu finansowania zewnętrznego aktywów), jak również struktura przepływów pieniężnych na poziomie przepływów z działalności inwestycyjnej, finansowej oraz operacyjnej.
Niewłaściwe rozliczenie opłaty inicjalnej
Typowym błędem jest również niewłaściwe rozliczenie opłaty inicjalnej w umowie leasingu. często ujmują opłatę wstępną (np. 10% lub 20% wartości przedmiotu leasingu) w kosztach w miesiącu otrzymania faktury. Ta opłata zazwyczaj stanowi dość znaczącą kwotę.
Wstępnej opłaty leasingowej generalnie nie można bezpośrednio dopasować do konkretnych przychodów - jest ona na ogół uiszczana jednorazowo przy zawieraniu umowy leasingowej, nawet jeszcze przed wydaniem przedmiotu leasingu, a częstokroć dokonanie tej wpłaty jest warunkiem koniecznym do rozpoczęcia realizacji umowy leasingu.
Oznacza to więc, że omawiana opłata w leasingu operacyjnym jest kosztem pośrednio związanym z przychodem i powinna być rozliczana w całym okresie trwania umowy leasingowej jako „Czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów” (w odpowiednim podziale na długo- i krótkookresowe) - w kosztach danego okresu należy zatem ujmować proporcjonalną część tej opłaty.
Podstawa prawna:
- art. 3 ust. 4, art. 64 ust. 1 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz.U. z 2009 r. nr 152, poz. 1223 ze zm.) - uor.
- KSR 5 Leasing, najem i dzierżawa.
Autor: Grzegorz Magdziarz
Opracowanie redakcyjne: Sylwia Maliszewska
Zobacz także:
