Kierowca ma określony termin na odbiór skróconego odpoczynku tygodniowego

Regularny odpoczynek tygodniowy wynosi co najmniej 45 godzin, natomiast skrócony odpoczynek tygodniowy co najmniej 24 godziny, jednak mniej niż 45 godzin. Minimum wymagane przez przepis to przynajmniej dwa odpoczynki regularne lub jeden odpoczynek regularny i jeden skrócony w okresie dwóch tygodni. Przy tym maksymalny czas, jaki może upłynąć pomiędzy kolejnymi odpoczynkami tygodniowymi nie może przekroczyć 144 godzin (sześć okresów 24-godzinnych). W matematycznym ujęciu – i nie będzie to stanowisko niezgodne z przepisami – po każdym tygodniowym odpoczynku regularnym kierowcy można zaplanować skrócony odpoczynek tygodniowy.

Należy jednak pamiętać, że średnia arytmetyczna wymiaru odpoczynków tygodniowych musi wynieść minimum 45 godzin. Oznacza to, że każdy odpoczynek tygodniowy powinien mieć przynajmniej 45 godzin, dlatego odpoczynki trwające krócej należy zrekompensować. Rekompensacie podlega jedynie część odpoczynku brakująca do 45 godzin. Jeżeli kierowca odebrał odpoczynek tygodniowy skrócony w wymiarze 30 godzin, do zrekompensowania będzie 15 godzin. Brakującą część odpoczynku należy zrekompensować przed upływem trzeciego tygodnia od tygodnia, w którym miało miejsce skrócenie odpoczynku. Dla przypomnienia, tydzień upływa o 24.00 w niedzielę, do tego momentu kierowca powinien zatem odebrać brakującą część odpoczynku tygodniowego, poprzez doliczenie jest do jakiegokolwiek odpoczynku trwającego co najmniej dziewięć godzin. Ważne jest, aby rekompensata była oddana w całości, ponieważ nie można jej dzielić na części.

Najważniejszą kwestią jest odpowiedź na pytanie czy każdy odpoczynek trwający co najmniej 24 godziny należy uznawać za odpoczynek tygodniowy? Zdecydowanie nie każdy, jednak będzie to zależało od woli i potrzeb przedsiębiorcy. Można jednak dostrzec, że uznawanie za odpoczynek tygodniowy każdego odpoczynku o długości przynajmniej 24 godzin nie ma sensu w każdej sytuacji, ponieważ każdy skrócony odpoczynek tygodniowy podlega rekompensacie. Zatem dojdziemy do sytuacji, w której kierowca, mający częste przestoje po 24 godziny lub więcej, będzie musiał stać jeszcze dłużej, ponieważ należy do jego standardowych odpoczynków doliczyć rekompensaty. Kierując się potrzebami przedsiębiorstwa najczęściej uznamy, że przypadkowy odpoczynek o wymiarze minimum 24 godzin uznawać należy za wydłużony odpoczynek dzienny i nic więcej.