Autobus lub samochód ciężarowy używany do zarobkowego wykonywania przewozów osób czy rzeczy, musi być wyposażony tachograf. Istnieją dwa rodzaje tego urządzenia służącego do pomiaru czasu pracy kierowcy, ilości przejechanych kilometrów oraz prędkości, z jaką poruszała się ciężarówka czy autobus.
Prawny obowiązek
Na terenie Polski obowiązek instalowania tachografów istnieje od 1 kwietnia 1999 roku. Objęte są nim wszystkie ciężarówki o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 9 ton, które przedsiębiorca zarejestrował po 31 grudnia 1984 roku, pojazdów o DMC nie wyższej niż 3,5 tony, które wyprodukowano po 31 grudnia 1999 roku oraz autobusów wyposażonych w 9 i więcej miejsc siedzących (wliczając kierowcę).
Wyjątek stanowią autobusy komunikacji miejskiej, a także pojazdy należące do sił zbrojnych. Takie warunki wobec przedsiębiorstw działających w branży transportowej nakłada Europejska Umowa AETR, ustawa o czasie pracy kierowców, ustawa prawo o miarach, a także przepisy wykonawcze zawarte w Biuletynie Głównego Urzędu Miar.
Rodzaje tachografów
Pierwszym urządzeniem rejestrującym prędkość i czas jazdy oraz postojów, liczbę przejechanych kilometrów oraz czas pracy kierowcy był tachograf analogowy, który nakładał na kierowcę obowiązek ręcznej obsługi. Wszelkie dane na urządzeniu typu zegarowego są zapisywane na papierowej tarczy.
Od 1 maja 2006 roku, czyli wraz z wejściem w życie unijnego rozporządzenia w nowych samochodach instalowane są wyłącznie urządzenia cyfrowe. Wyglądem przypominają one radia samochodowe, obsługuje się je automatycznie, a w miejsce papierowej traczy pojawiła się wersja chipowa. Ponadto w międzynarodowym transporcie, pojazdy koniecznie muszą być wyposażone w tachografy EC.
Pojazdy, w których zamontowano urządzenie pomiarowe muszą co dwa lata być poddawane okresowej kontroli. Powinna być ona również przeprowadzona w momencie zmiany opon.
Zobacz także:
