W przypadku zleceniobiorców nie można mówić o podróżach służbowych, gdyż jest to pojęcie ściśle związane z zatrudnieniem pracowniczym. Przepisy podatkowe posługują się wobec nich sformułowaniem „podróż”, które ma znacznie szerszy zakres niż pojęcie „podróż służbowa pracownika”.
Podróż to każdy wyjazd osoby niebędącej pracownikiem, mający związek z wykonywaniem określonych czynności na rzecz zleceniodawcy. Podróże zleceniobiorców są zbliżone do definicji wynikającej z ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców, praktycznie obejmując każdy wyjazd służbowy, z ładunkiem lub bez poza miejscowość, w której znajduje się miejsce prowadzenia działalności zleceniodawcy. Kierowca zatrudniony na zlecenie może więc wyjechać w podróż po kraju i za granicę.
Zwroty kosztów delegacji zleceniobiorcy mogą przybrać jedną z dwóch form, jest to zależne od treści zawartej umowy. Kwoty te mogą być wypłacane jako wynagrodzenie ryczałtowe, można również odrębnie rozliczać diety i ryczałty za nocleg. Ta druga opcja jest bardziej korzystna dla przewoźnika, gdyż zwroty kosztów delegacji zleceniobiorcy są wyłączone z podstawy wymiaru podatku i składek ZUS do wysokości wynikającej z przepisów dotyczących pracowników sfery budżetowej. Oznacza to, że jeśli świadczenia te są wypłacane zgodnie z obowiązującymi przepisami i nie przekraczają określonych tam limitów, a wyjazdy są związane z działalnością zleceniodawcy, można wyłączyć te kwoty z podatku i składek.
Podstawa prawna:
-
art. 742ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 1964 r. nr 16, poz. 93),
-
art. 775 § 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. − Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.),
-
art. 2 ust. 7 ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (tekst jedn.: Dz.U. z 2012 r. poz. 1155),
-
rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej z 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U. z 2013 r. poz. 167),
-
art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.),
-
§ 2 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej z 18 grudnia 1988 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz.U. nr 161, poz. 1106 ze zm.).
Agata Lankamer-Prasołek, prawnik specjalizujący się w zagadnieniach z zakresu prawa pracy i czasu pracy kierowców, były pracownik PIP
Zobacz także: