Ostateczna decyzja na temat szacowania i podziału zamówienia na części należy do zamawiającego

Do naruszenia zakazu z art. 32 ust. 2 ustawy Prawo zamówień publicznych, poprzez podzielenie zamówienia na części, dochodzi wtedy, gdy działający z należytą starannością zamawiający potrafi przewidzieć tożsame lub podobne zamówienia (m.in. ich zakres, przedmiot), które mogą zostać zrealizowane w określonej (znanej jemu) perspektywie czasowej przez jednego wykonawcę (można by mu postawić te same warunki udziału) i pomimo to nie szacuje ich wartości zgodnie z art. 32 ust. 4 ustawy Prawo zamówień publicznych.

Odmiennie jest w sytuacji, gdy zamawiający udzielając pierwszego z tożsamych zamówień nie wie i postępując z należytą starannością m.in. nie może przewidzieć konieczności udzielenia kolejnych, nie ma pewności ich udzielania. W takiej sytuacji kolejne zamówienia stanowią zasadniczo odrębne zamówienia, które są oddzielnie szacowane tj. do ich szacunkowej wartości nie dolicza się wartości udzielonych już wcześniej zamówień.

Jeżeli zamawiający uruchomił zapytanie ofertowe na bieżącą obsługę prawną w grudniu 2015 r. i zawrze umowę też w 2015 r., to zamówienie na zastępstwo procesowe można by oszacować odrębnie. Ze względu na wartość zamówienia mniejszą niż 30.000 euro nie miałyby do jego udzielenia zastosowania przepisy ustawy Pzp.

Z reguły liczy się wiedza zamawiającego w momencie przygotowywania już pierwszego postępowania o zamówienie publiczne o kolejnym przetargu dotyczącym tego samego lub podobnego przedmiotu, bo to ona decyduje o zastosowaniu określonych przepisów ustawy Prawo zamówień publicznych do poszczególnych zamówień. Ostateczna decyzja należy do zamawiającego, który posiada pełną wiedzę co do okoliczności faktycznych związanych z przedmiotowymi zamówieniami.