Zwiększenie wynagrodzenia zamiast zapłaty za podróż służbową nic nie da

Data: 05-11-2012 r.

Pracodawca nie może uwolnić się od obowiązku zapłaty diet za podróż służbową wypłacając pracownikowi wyższe wynagrodzenie – tak stwierdził Sąd Najwyższy.

Pracownik był zatrudniony w zakładzie na stanowisku montażysty. Strony ustaliły, że pracownik otrzyma wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 1.500 zł brutto i premię „uzależnioną od wartości sprzedaży”. W umowie zastrzeżono, że pracownik będzie często wyjeżdżał w podróże służbowe.

Według regulaminu wynagrodzenie pracownika obejmowało składnik zasadniczy oraz składnik dodatkowy (tzw. premię obejmującą łącznie premię uznaniową, ryczałt za pracę w godzinach nadliczbowych oraz dietę z tytułu podróży służbowej przy realizacji kontraktu za granicą).

W 2009 r. pracownik wykonywał wiele prac na budowach zagranicznych. Przed rozpoczęciem każdej z robót strony zawierały aneksy do umowy o pracę, w których ustalały wynagrodzenie dodatkowe – premię za wykonanie określonych zadań. Zdaniem pracownika, taka premia nie obejmowała jednak diet z tytułu podróży służbowych. Pracodawca zaś bronił się twierdzeniem, że wynagrodzenie pracownika zostało ustalone zgodnie z zasadami obowiązujących w zakładzie pracy. Ostatecznie zaś rozwiązał za wypowiedzeniem stosunek pracy z pracownikiem twierdząc że nie jest w stanie spełnić wyższych oczekiwań płacowych pracownika.

Przed sądem pracownik domagał się zapłaty diet z tytułu podróży służbowych. Sądy pracy zasądziły na rzecz pracownika z tego tytułu 25.000 zł netto. Pracodawca odwołał się do Sądu Najwyższego.

Zdaniem SN: za podróż służbową zawsze trzeba zapłacić

Sąd Najwyższy nie przyznał racji pracodawcy. Stwierdził, że zgodnie z Kodeksem pracy każdemu pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy, należy się m.in. dieta na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Należności z tytułu podróży służbowej (w szczególności diety) przyjęte u prywatnego pracodawcy nie mogą być niższe niż ustalone w rozporządzeniu regulującym wysokość należności w stosunku do pracowników „budżetówki”.

Pozwany pracodawca mógł zatem w regulaminie wynagradzania ustalić dietę z tytułu zagranicznej podróży służbowej na poziomie diety przysługującej z tytułu krajowej podróży służbowej. Z tego prawa pracodawca jednak nie skorzystał, bo w regulaminie wynagradzania nie określono wcale zasady wypłaty tych diet. Zdaniem SN, skoro w regulaminie sporne świadczenie określono jako „wynagrodzenie dodatkowe (premia uznaniowa) za pracę w realizacji kontraktu w delegacji w kraju bądź za granicą”, które miało być „wypłacane w formie diety delegacyjnej zgodnie z Kodeksem pracy do wysokości określonej odrębnymi przepisami” to wcale nie oznaczało, że w ten sposób pracodawca określił wysokość diety w sposób wiążący i zgodny z Kodeksem pracy.

Zaloguj się, aby dodać komentarz

Nie masz konta? Zarejestruj się »

Zobacz także

Oskładkowanie umów cywilnoprawnych – 11 odpowiedzi na pytania

pobierz

Okres zasiłkowy

pobierz

Jak rozliczać ekwiwalent za niewykorzystany urlop w 2017 roku

pobierz

Dokumenty ubezpieczeniowe – 8 odpowiedzi na pytania

pobierz

Polecane artykuły

Array ( [docId] => 32649 )
Array ( [docId] => 32649 )