Komornikowi, na żądanie, należy przekazać numer dowodu osobistego oraz PESEL pracownika. Nie stanowi to naruszenia przepisów o ochronie danych osobowych. Przekazywanie danych osobowych w tej sytuacji pozwala na dokonywanie egzekucji z wynagrodzenia.
Dane osobowe, takie jak numer PESEL czy numer dowodu osobistego, podlegają ochronie przed nieuprawnionym przetwarzaniem. Przetwarzanie danych to m.in. przekazywanie ich innym podmiotom. Nie oznacza to jednak, że naruszeniem jest każde przekazywanie danych we wspomnianym zakresie innym osobom czy podmiotom. W szczególności trzeba zwrócić uwagę na to, że ustawa o ochronie danych osobowych zezwala na przetwarzanie danych, m.in. gdy jest to niezbędne do zrealizowania uprawnienia lub spełnienia obowiązku wynikającego z przepisu prawa bądź do wykonania określonych prawem zadań realizowanych dla dobra publicznego.
Wyraźna podstawa do udostępniania danych komornikowi znajduje się w art. 761 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego. Zgodnie z nim organ egzekucyjny może żądać od uczestników postępowania złożenia wyjaśnień oraz zasięgać od instytucji i osób nieuczestniczących w postępowaniu informacji niezbędnych do prowadzenia egzekucji.
Informacje w postaci numeru PESEL czy też numeru dowodu osobistego należy uznać za niezbędne w celu prawidłowej identyfikacji osoby fizycznej podlegającej egzekucji. Z kolei numer konta pracownika jest komornikowi potrzebny, aby dokonać na tym koncie zajęcia. Z uwagi na to należy przyjąć, że na żądanie komornika pracodawca jest obowiązany udostępnić mu dane, takie jak: PESEL pracownika, numer jego dowodu osobistego oraz numer konta bankowego – nie stanowi to naruszenia przepisów o ochronie danych osobowych.
Przez przetwarzanie danych osobowych rozumie się jakiekolwiek operacje wykonywane na danych osobowych, takie jak:
- zbieranie,
- utrwalanie,
- przechowywanie,
- opracowywanie,
- zmienianie,
- udostępnianie,
- usuwanie.
- inne operacje, które np. wykonuje się w systemach informatycznych,
przechowujących zbiory danych.
Stosownie do przepisu art. 23 ust. 1 ustawy o ochronie danych osobowych określone są sytuacje, w których dopuszcza się przetwarzanie danych osobowych. Jest ono możliwe, gdy:
- osoba, której dane dotyczą, wyrazi na to zgodę, chyba że chodzi o usunięcie dotyczących jej danych,
- jest to niezbędne dla zrealizowania uprawnienia lub spełnienia obowiązku wynikającego z przepisu prawa,
- jest to konieczne do realizacji umowy, gdy osoba, której dane dotyczą, jest jej stroną lub gdy jest to niezbędne do podjęcia działań przed zawarciem umowy na żądanie osoby, której dane dotyczą,
- jest niezbędne do wykonania określonych prawem zadań realizowanych dla dobra publicznego,
- jest to niezbędne dla wypełnienia prawnie usprawiedliwionych celów realizowanych przez administratorów danych albo odbiorców danych,
a przetwarzanie nie narusza praw i wolności osoby, której dane dotyczą.
Współpraca z komornikiem w zakresie dokonywania potrąceń mieści się w tej definicji.
Podstawa prawna:
- Art. 23 ust. 1 pkt 2 i pkt 4 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (tekst jedn.: Dz.U. z 2002 r. nr 101, poz. 926).
- Art. 761 ustawy z 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. nr 43, poz. 296 ze zm.).
Andrzej Wilczyński, specjalista w zakresie wynagrodzeń
Zobacz także:
