Może się także zdarzyć, że po okresie sprawowania opieki pracownica będzie kolejny raz niezdolna do pracy. Rozpatrując wówczas, czy występuje ciągłość okresu zasiłkowego, należy sprawdzić, czy niezdolność do pracy przed sprawowaniem opieki i po sprawowaniu opieki została spowodowana tą samą chorobą (kod literowy A). Jeżeli tak, to należy sprawdzić, ile wynosiła przerwa między własnymi niezdolnościami do pracy tej pracownicy. Jeżeli przerwa była krótsza niż 60 dni, a niezdolność spowodowana jest tą samą chorobą, to niezdolność do pracy przypadająca po sprawowaniu opieki wlicza się do tego samego okresu zasiłkowego co niezdolność przed sprawowaniem opieki.
Przykład:
Pracownica była nieobecna w pracy w następujących okresach:
- od 7 maja do 21 czerwca (46 dni) – z tytułu własnej choroby,
- od 22 do 28 czerwca (7 dni) – z tytułu opieki nad dzieckiem,
- od 29 czerwca do 31 lipca (33 dni) – z tytułu własnej choroby (kod literowy A).
Łączna nieprzerwana nieobecność pracownicy w pracy wynosi 86 dni, tj. 79 dni nieobecności z tytułu własnej choroby i 7 dni z tytułu opieki nad dzieckiem. Ponieważ niezdolność do pracy została spowodowana tą samą chorobą, a przerwa między jedną a drugą niezdolnością była krótsza od 60 dni, to obydwa okresy niezdolności do pracy z tytułu własnej choroby podlegają sumowaniu do jednego okresu zasiłkowego. Tym samym ze 182-dniowego okresu zasiłkowego pracownicy pozostały 103 dni (182 – 79 = 103), natomiast z tytułu opieki nad dzieckiem do lat 14, pracownicy przysługują 53 dni (60 – 7 = 53).
