Rozliczanie wynagrodzeń przy wyjściach prywatnych

Data: 28-02-2014 r.

W obecnym stanie prawnym czas odpracowania zwolnienia od pracy, udzielonego pracownikowi, na jego pisemny wniosek, w celu załatwienia spraw osobistych nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych.

Rozliczenie wynagrodzenia jest zdecydowanie łatwiejsze w sytuacji, gdy odpracowanie wyjścia prywatnego następuje w tym samym miesiącu. Nie trzeba bowiem wówczas dokonywać żadnych dodatkowych obliczeń. Wynagrodzenie pracownika ustala się po prostu w taki sposób, jak gdyby pracownik przez cały miesiąc świadczył pracę zgodnie z rozkładem. Niemniej, w przepisach nie wprowadzono zakazu odpracowania wyjścia prywatnego w innym miesiącu lub okresie rozliczeniowym.

Brak jakichkolwiek regulacji prawnych, w jaki sposób należy w tej sytuacji ustalać wynagrodzenie pracownika. Moim zdaniem, pracownik powinien wówczas otrzymać niezmienione wynagrodzenie zarówno w miesiącu, w którym wystąpiło wyjście prywatne jak i w miesiącu odpracowania (czyli ustalone w taki sposób, jak gdyby w każdym miesiącu pracownik świadczył pracę zgodnie z rozkładem).

 

Odpracowanie wyjścia prywatnego jest tylko możliwością dla pracownika – a nie jego obowiązkiem. Dlatego pracownik składając wniosek o zgodę na wyjście w celach prywatnych od razu może uzgodnić z pracodawcą, że wyjście nie zostanie odpracowane. Oczywiście, skutkiem braku odpracowania będzie utrata wynagrodzenia za czas nieobecności w pracy. Nie ma bowiem żadnego przepisu prawa pracy, który w tej sytuacji gwarantowałby pracownikowi prawo do zachowania wynagrodzenia.

Ustalając wynagrodzenie w sytuacji nieodpracowania wyjścia prywatnego, wynagrodzenie określone w stawce godzinowej należy wypłacić za faktycznie przepracowaną liczbę godzin. Natomiast w odniesieniu do wynagrodzenia określonego w stawce miesięcznej, zastosować należy ogólne zasady. Tak więc, miesięczną stawkę wynagrodzenia należy podzielić przez liczbę godzin przypadających do przepracowania w danym miesiącu i otrzymaną kwotę pomnożyć przez liczbę godzin nieobecności pracownika w pracy z powodu wyjścia prywatnego. Tak ustaloną kwotę odejmuje się od wynagrodzenia przysługującego za cały miesiąc.

Przykład:

Pracownik otrzymuje wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 4000 z. W lutym 2014 roku skorzystał z możliwości wyjścia prywatnego na 2 godziny. Pracownik nie był zainteresowany odpracowaniem tego wyjścia. W związku z powyższym, jego wynagrodzenie za luty należało ustalić następująco:

  • 4.000 zł : 160 godzin = 25 zł/godz.

  • 25 zł/godz. × 2 godziny = 50 zł

  • 4.000 zł – 50 zł = 3.950 zł.

Wysokość wynagrodzenia za luty wyniesie 3.950 zł.

Pracodawca nie ma obowiązku wyrównywania wynagrodzenia do poziomu minimalnego w sytuacji, gdyby jego wartość została obniżona poniżej tego poziomu – z uwagi na brak chęci odpracowania nieobecności.

Zaloguj się, aby dodać komentarz

Nie masz konta? Zarejestruj się »

Zobacz także

Oskładkowanie umów cywilnoprawnych – 11 odpowiedzi na pytania

pobierz

Okres zasiłkowy

pobierz

Jak rozliczać ekwiwalent za niewykorzystany urlop w 2017 roku

pobierz

Dokumenty ubezpieczeniowe – 8 odpowiedzi na pytania

pobierz

Polecane artykuły

Array ( [docId] => 34044 )
Array ( [docId] => 34044 )