Dokumentację powypadkową, po wypadku któremu uległ wolontariusz, powinien skompletować poszkodowany lub członkowie rodziny poszkodowanego przy pomocy osób lub instytucji na rzecz których poszkodowany wykonywał pracę lub inne czynności.
Przepisy ustawy o zaopatrzeniu z tytułu wypadków lub chorób zawodowych powstałych w szczególnych okolicznościach pomimo, że:
obligują osobę ubiegającą się o świadczenia z tytułu wypadku w szczególnych okolicznościach do dołączenia do wniosku dokumentacji wypadku;
upoważniają Zakład Ubezpieczeń Społecznych do dokonywania oceny okoliczności i przyczyn wypadku w szczególnych okolicznościach oraz wydawania decyzji w sprawie świadczeń przewidzianych w ustawie
nie określają procedury ustalania okoliczności i przyczyn wypadków powstałych w szczególnych okolicznościach.
Wykazanie i należyte udokumentowanie zaistnienia wypadku oraz jego skutków leży w dobrze pojętym interesie poszkodowanego działającego (w zależności od okoliczności zdarzenia) we współdziałaniu z innymi osobami, organami, instytucjami itp.
Poszkodowany wskutek wypadku powstałego w szczególnych okolicznościach, albo inne osoby, jeżeli stan zdrowia poszkodowanego na to nie pozwala, powinni niezwłocznie poinformować o zdarzeniu wypadkowym osoby (odpowiednie ze względu na okoliczności i miejsce wypadku), ustalić świadków zdarzenia mogących (najlepiej w formie oświadczeń na piśmie) zaświadczyć o zdarzeniu i okolicznościach jego zaistnienia.
Niezbędnym jest podjęcie starania o stworzenie bądź pozyskanie dokumentów, w szczególności:
pozwalających na ustalenie warunków wykonywania pracy i innych okoliczności, które mogły mieć wpływ na powstanie wypadku, w szczególności: organizacji pracy, przebiegu procesu technologicznego – sporządzając w miarę możliwości szkic, dokumentację fotograficzną miejsca wypadku;
oświadczenia poszkodowanego o okolicznościach i przyczynach wypadku, jeżeli stan jego zdrowia na to pozwala;
udokumentowanie relacji świadków wypadku nie tylko tych, którzy zgłosili się spontanicznie lecz również wskazanych przez poszkodowanego – bez względu na to, czy osoby te są w jakikolwiek sposób związane np. z zakładem, na terenie którego miało miejsce zdarzenie wypadkowe;
dokumentacji lekarskiej opisującej doznane obrażenia i przebieg leczenia oraz ustalenia uszczerbku na zdrowiu;
dowodów umożliwiających dokonanie kwalifikacji prawnej wypadku w zakresie rodzaju i skutku wypadku,
dowodów dotyczących wypadku zebranych przez organy prowadzące śledztwo lub dochodzenie, jeżeli materiały takie zostały zebrane i mogą być udostępnione,
zebranie innych dowodów dotyczących wypadku, uznanych za niezbędne.
Bezzwłoczne udzielenie poszkodowanemu oraz członkom jego rodziny niezbędnej pomocy w zebraniu dowodów stwierdzających fakt zaistnienia zdarzenia wypadkowego i okoliczności wypadku powinno być powinnością osób lub instytucji na rzecz których poszkodowany wykonywał pracę lub inne czynności (np. ratowanie .., chronienie .., udzielanie pomocy .., ściganie), o których mowa w art. 2 ust. 1 ustawy o zaopatrzeniu z tytułu wypadków lub chorób zawodowych powstałych w szczególnych okolicznościach.
Z ostrożności procesowej – o zaistnieniu wypadku – wskazanym byłoby niezwłocznie zawiadomić telefonicznie, a następnie pisemnie właściwą terenową jednostkę organizacyjną Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Przepisy ustawy nie obligują ZUS do udziału w ustalaniu okoliczności i przyczyn wypadku, jednakże powiadomienie o wypadku ZUS może mieć kapitalne znaczenie w razie sporu, co do kompletności dokumentów załączonych do wniosku o przyznanie świadczeń przewidzianych w ustawie.
Podstawa prawna: ustawa z 30 października 2002 r. o zaopatrzeniu z tytułu wypadków lub chorób zawodowych powstałych w szczególnych okolicznościach (Dz.U. z 2013 r. poz. 737 ze zm.).
Jan Pióro, specjalista w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy
Zobacz także: