Na tym samym stanowisku pracy mogą przysługiwać różne pensje

Data: 13-09-2013 r.

Kodeks pracy gwarantuje wszystkim pracownikom prawo do jednakowego wynagrodzenia za jednakową pracę lub za pracę o jednakowej wartości. Nie oznacza to jednak, że dwóch pracowników zajmujących to samo stanowisko pracy musi mieć zawsze identyczne wynagrodzenie. Można je różnicować, ale tylko ze względu na obiektywne, niedyskryminujące kryteria.

Pod pojęciem prac o jednakowej wartości należy rozumieć prace, których wykonywanie wymaga od pracowników porównywalnych kwalifikacji zawodowych, potwierdzonych dokumentami przewidzianymi w odrębnych przepisach lub praktyką i doświadczeniem zawodowym, a także porównywalnej odpowiedzialności i wysiłku.

Nie każde zróżnicowanie płac to dyskryminacja

Jeśli dwóch pracowników zatrudnionych na stanowiskach pracy o takiej samej nazwie otrzymuje wynagrodzenie w różnej wysokości, nie musi to jeszcze oznaczać, że pracodawca naruszył zasadę równego traktowania.

Przykład:

Pracodawca zatrudnia 2 kierowców, którzy wykonują takie same prace – przewożą towary na potrzeby pracodawcy. Jeden z pracowników posiada prawo jazdy od 10, a drugi od – 3 lat. Ponadto, pracownik z dłuższym stażem kierowcy może pochwalić się bezwypadkową jazdą, podczas gdy drugi pracownik kilka miesięcy po zatrudnieniu spowodował wypadek, prowadząc pojazd należący do pracodawcy.

W takim przypadku nie można mówić o jednakowej pracy – pierwszy pracownik posiadł bowiem większe doświadczenie jako kierowca oraz wykonuje swoją pracę lepiej (element jakości pracy). Pracodawca może w takim przypadku przyznać pierwszemu pracownikowi wyższe wynagrodzenie, mimo, że obaj są zatrudnieni na tym samym stanowisku pracy.

Legalne kryteria: staż, doświadczenie, jakość pracy

Do naruszenia zasady równego traktowania w wynagradzaniu dochodzi wtedy, gdy pracodawca różnicuje wysokość wynagrodzenia pracowników stosując niedozwolone kryteria takie jak w szczególności: płeć, wiek, niepełnosprawność, rasa, religia, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkowa, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientacja seksualna, a także bez rodzaj umowy o pracę (na czas określony lub nieokreślony) albo wymiar zatrudnienia.

Zakaz dyskryminacji ze względu na wymiar zatrudnienia nie oznacza jednak, że pracownicy zatrudnieni na cały i na część etatu muszą zarabiać dokładnie tyle samo. Dyskryminacją nie jest bowiem proporcjonalne ustalanie wysokości wynagrodzenia pracownika do wymiaru jego etatu, ale ustalenie warunków pracy i płacy niepełnoetatowca w sposób mniej korzystny w stosunku do pracowników wykonujących taką samą lub podobną pracę w pełnym wymiarze czasu pracy (art. 29[2] § 1 Kodeksu pracy).

Podstawa prawna: art. 18[3a]- 18[3d] ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.).

Zaloguj się, aby dodać komentarz

Nie masz konta? Zarejestruj się »

Zobacz także

30 najciekawszych pytań z prawa pracy

pobierz

Różnicowanie wynagrodzeń na takich samym stanowiskach

pobierz

Dokumentacja pracownicza

pobierz

Pracownik może krytykować decyzje szefa, ale nie jego osobę

pobierz

Polecane artykuły

Array ( [docId] => 26797 )
Array ( [docId] => 26797 )