Fiat Punto produkowany od roku 1993 do 1999, w trzech wersjach nadwoziowych: hatchback trzy i piecio-drzwiowy oraz cabriolet. Najpopularniejszymi jednostkami na rynku wtórnym są jednostki benzynowe o pojemności 1.1 i 1.2 litra, rzadziej spotyka się jednostki 1.6 czy 1.7 TD. Punto w latach swojej świetności był popularnym autem stosowanym w ośrodkach nauki jazdy. Świadczyć to może o jego trwałości, w końcu co auto może przeżyć gorszego niż setki uczących się osób. Mój prywatny egzemplarz to dość rzadko spotykana wersja HSD, jest to jedna z bogatszych wersji, pochodziła z importu z Niemiec.
Wersja silnikowa 1200 cm generująca moc 73 KM. W wyposażeniu jest wszystko co powinno być i jeszcze więcej. Tak więc jest wspomaganie układu kierowniczego, ABS, dwie poduszki powietrzne, centralny zamek, elektryczne szyby, uchylne tylne szyby, halogeny, zderzaki w kolorze nadwozia, dzielona tylna kanapa oraz szyberdach. Czyli jak na auto tego segmentu naprawdę bogato wyposażony egzemplarz. Puntem bardzo przyjemnie się jeździło, pozycja kierowcy jest wysoka co zapewnia dobrą widoczność, a wszystkie w/w układy tylko dopełniają przyjemności z jazdy.
Silnik Fiacika to jego kolejna mocna strona. Pomimo stosunkowo małej pojemności moc silnika jest w pełni wystarczająca do sprawnego poruszania się zarówno w mieście jak i poza nim. Silnik jest cichy, nie hałasuje przy większych prędkościach. Wszystko to powoduje, że otrzymujemy idealny kompromis pomiędzy dynamiką, osiągami i zużyciem paliwa. Co równie ważne silnik Punta idealnie wręcz współpracuje z instalacją gazową, co czyni go jeszcze bardziej ekonomicznym i dodatkowo przemawia na jego korzyść.
