Na rynku istnieje wiele rozmaitych typów cukru. Tym, co je od siebie odróżnia jest źródło pochodzenia oraz szereg różnych procesów, którym jest on poddawany w celu obróbki. Rodzaje cukru różnią się zatem smakiem, kolorem i konsystencją, czy jednak wszystkie zawierają takie same wartości odżywcze? Czym należy kierować się wybierając substancję słodzącą?
Cukier rafinowany - Otrzymywany jest w długim procesie rafinacji, w którym nieoczyszczony, brązowej barwy cukier pochodzący z buraków cukrowych bądź też z trzciny zostaje rozpuszczony w wodzie, a następnie działa się na niego aktywnym węglem oraz innymi związkami chemicznymi, które powodują jego odbarwienie. Niestety, w tym niekorzystnym procesie cukier oprócz koloru traci również dużo zdrowych substancji odżywczych i witamin.
Cukier trzcinowy typu muscovado - Pochodzi z trzciny cukrowej, ma ciemnobrązowy kolor i dość kleistą strukturę (łatwiej ulega zbryleniu). Nie przechodzi przez proces rafinacji, dzięki czemu zachowuje pełny komplet swoich witamin i soli mineralnych. Poza tym jest o wiele bardziej wydajny, czyli „słodszy” - możemy go więc stosować w mniejszych ilościach, co jest korzystniejsze dla naszego zdrowia.
Cukier trzcinowy typu demerara - Rodzaj cukru-kryształu koloru od złocistego do jasnobrązowego. Również nie przechodzi przez proces „wybielania”, zatem podobnie jak muscovado, zawiera sole mineralne i witaminy.
Cukier organiczny - Przy uprawie trzciny czy też buraków cukrowych nie używa się sztucznych nawozów ani chemicznych ulepszaczy. W dalszym procesie jego przetwarzania nie stosuje się węglanu wapnia, siarki, kwasu fosforowego ani innych elementów dodawanych do produktów rafinowanych. Poza tym jest biodegradowalny i ma właściwości odżywcze podobne do muscovado. 399 kcal/100 g.
Fruktoza - Pozyskiwana jest z owoców i coraz częściej także z kukurydzy. Fruktoza zawiera taką samą ilość kalorii co cukier rafinowany, jednak sekret tkwi w jej mocy słodzącej – o ponad 33% większej niż zwykłego cukru. 400 kcal/100 g.
Cukier puder – Rafinowany, o bardzo niewielkiej granulacji, co sprawia, że jest on podobny raczej do pyłu. Kryształki zwykłego cukru są najpierw rozdrabniane, potem zaś dodaje się do nich skrobię kukurydzianą lub ryżową bądź fosforan wapnia, co zapobiega zbrylaniu. Jest bardzo łatwo rozpuszczalny w cieczach, dlatego stosuje się go często w przemyśle cukierniczym.
