Jak pielęgnować świerk serbski

Charakterystyka świerka serbskiego

Świerk serbski (Picea omorika) można posadzić w miejscu słonecznym, w półcieniu, ale także zniesie warunki miejskie. Świerk ten jest odporny na zanieczyszczenie środowiska, choroby i szkodniki. Bardzo dobrze znosi mrozy.

Gałęzie boczne są łukowato wygięte, drobne gałązki przewisają. Stare drzewa mogą zachować dolne gałęzie. Igły mają długość 10-20 mm, są dwubarwne, ciemnozielone na wierzchu od spodu niebiesko białe, miękkie, niekłujące. Szyszki są podłużne, o długości 3-6 cm; młode szyszki mają barwę ciemnofioletową, prawie czarną.

Odmiany świerka serbskiego

Picea omorika Nana to odmiana świerka serbskiego, wolno rosnąca, osiągająca w wieku 10 lat do 3 m wysokości. Pędy ma krótkie i sztywne. Igły natomiast są zagięte z wyraźnie widoczną, biało-niebieską spodnią stroną. Możesz posadzić ją w małym ogrodzie przydomowym, w ogrodzie skalnym na wrzosowisku, w pojemniku lub na cmentarzu. Wymagania co do podłoża i wilgoci przeciętne.

Odmiana świerka serbskiego Pendula jest troszkę inna, ciekawie wygląda w ogrodach posadzona pojedynczo. Ma wąski (do 1,5 m średnicy) płaczący pokrój, w wieku 30 lat osiąga około 10 m wysokości. Konary ma wygięte, giętkie, zwisające wzdłuż pnia. Igły długie, zielone, od spodu białawe. Wymagania glebowe i wilgotnościowe jak u odmiany Nana. Polecam ją do dużych ogrodów i parków, do sadzenia w widocznych eksponowanych miejscach.

Picea omorika Pimoko to jedna z najmniejszych form karłowych świerka serbskiego, miniaturowa, o gęstym, płasko-kulistym pokroju. Odmiana ta rośnie bardzo wolno, po 10 latach osiąga 0,3 m wysokości. Odpowiednia do sadzenia w ogrodach skalnych, wrzosowiskach i pojemnikach, które możesz umieścić na swoim tarasie lub balkonie.