Nieruchomości niewykorzystywane w działalności gospodarczej

W stanie prawnym obowiązującym do końca 2015 roku budynki będące w posiadaniu przedsiębiorcy, które nie są i nie mogą być wykorzystywane w bieżącej działalności ze względów technicznych, były opodatkowane niższą stawką podatku, zaś budowle w ogóle nie podlegały opodatkowaniu. W związku z tym, że „względy techniczne” nie zostały zdefiniowane w ustawie, powstały wątpliwości, czy wystarczająca do objęcia budynku niższą stawką podatku (względnie wyłączenia budowli z opodatkowania) jest decyzja podatnika o wyłączeniu danego obiektu z użytkowania, czy konieczne jest posiadanie urzędowego potwierdzenia o braku możliwości użytkowania nieruchomości.

Nowelizacja rozwiewa wątpliwości, gdyż zgodnie z nowym brzmieniem przepisu do budynków lub budowli związanych z działalnością gospodarczą nie zalicza się tylko tych obiektów, względem których właściwy organ (nadzoru budowlanego lub górniczego) wydał decyzję ostateczną, na podstawie której trwale wyłączono budynek, budowlę lub ich części z użytkowania. Jeżeli więc przedsiębiorca chce skorzystać albo korzysta z preferencji podatkowych przewidzianych we wspomnianych przepisach, to powinien jak najszybciej postarać się o odpowiednią decyzję organu nadzoru, która potwierdzi konieczność wyłączenia danego obiektu z użytku.

Od 1 stycznia 2016 r. w art. 1a ust. 2a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych zawarto wyliczenie takich nieruchomości, których nie zalicza się do nieruchomości związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Nie odwołuje się w nim do przesłanki „względy techniczne”.

Do gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami;

2. gruntów, pod wodami powierzchniowymi stojącymi lub wodami powierzchniowymi płynącymi jezior i zbiorników sztucznych oraz niezabudowanych objętych obszarem rewitalizacji i położonych na terenach, dla których miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje przeznaczenie pod zabudowę mieszkaniową, usługową albo zabudowę o przeznaczeniu mieszanym obejmującym wyłącznie te rodzaje zabudowy, jeżeli od dnia wejścia w życie tego planu w odniesieniu do tych gruntów upłynął okres 4 lat, a w tym czasie nie zakończono budowy zgodnie z przepisami ustawy Prawo budowlane;

3. budynków, budowli lub ich części, w odniesieniu do których została wydana decyzja ostateczna organu nadzoru budowlanego, o której mowa w art. 67 ust. 1 ustawy z 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.U. z 2013 r. poz. 1409 ze zm.), lub decyzja ostateczna organu nadzoru górniczego, na podstawie której trwale wyłączono budynek, budowlę lub ich części z użytkowania.

Zgodnie z art. 67 ust. 1 ustawy Prawo budowlane, jeżeli nieużytkowany lub niewykończony obiekt nie nadaje się do remontu, odbudowy lub wykończenia, to właściwy organ nadzoru budowlanego wydaje decyzję wobec właściciela lub zarządcy obiektu, w której nie tylko nakazuje rozbiórkę takiego obiektu i uporządkowanie terenu, lecz także wskazuje ramy czasowe do przystąpienia do tych prac oraz ich zakończenia.

Oznacza to, że w przypadku złożenia przez podatnika korekty informacji/deklaracji na podatek od nieruchomości i powołania się w niej na przesłankę określaną do końca 2015 roku jako „względy techniczne” gminy w ramach prowadzonych postępowań podatkowych będą mogły zwracać się do powiatowych inspektorów nadzoru budowlanego o wydanie takiej decyzji lub stwierdzenie, że przesłanki do jej wydania nie zachodzą.