„Bieżąca praca z uczniem” tylko po wnikliwej obserwacji i diagnozie

Data: 13-11-2013 r.

Pomoc psychologiczno – pedagogiczno kładzie nacisk na bezpośrednią pracę nauczyciela z uczniem. Biurokrację ma zastąpić indywidualna „bieżąca praca z uczniem” – jak określa ją rozporządzenie w sprawie organizacji pomocy.

Podstawowym sposobem poznania uczniów, wskazanym również jako szczególne zadanie nauczycieli i specjalistów jest obserwacja. Aby rozpoznać potrzeby uczniów, nauczyciel może też wykorzystać:

 
  • wywiady,

  • ankiety,

  • rozmowy z uczniami i ich rodzicami,

  • rozmowy z nauczycielami i pracownikami szkoły.

Dla bieżącej pracy z uczniem ważnym źródłem wiedzy jest również analiza wytworów uczniów:

  • wypracowań,

  • prac plastycznych,

  • analiza sposobu prowadzenia zeszytów,

  • sprawdziany umiejętności.

Wiele informacji o uczniach można uzyskać poprzez analizę dokumentacji szkolnej, takiej jak:

  • dzienniki (np. analiza frekwencji, bieżące oceny uzyskiwane przez uczniów);
  • wyniki klasyfikacji i promocji;
  • wyniki sprawdzianów i egzaminów lub dokumentacji dostarczonej przez rodziców (orzeczenia, opinie, zaświadczenia, informacje o gotowości szkolnej itp.).

    W rozpoznawaniu przyczyn niepowodzeń szkolnych należy więc przede wszystkim wziąć pod uwagę:

    • w oddziałach przedszkolnych - ocenę gotowości szkolnej dzieci realizujących obowiązek rocznego przygotowania przedszkolnego;
    • w klasach I−III – rozpoznanie przyczyn trudności w nauce (ryzyko dysleksji);
    • w klasach IV−VI - obserwacja dzieci z grupy ryzyka dysleksji w aspekcie utrzymywania się trudności szkolnych (diagnoza dysleksji);
    • w gimnazjum i szkole ponadgimnazjalnej − zaangażowanie do aktywnej samodzielnej pracy nad pokonywaniem problemów.

    W ocenie gotowości szkolnej dziecka należy wziąć pod uwagę miedzy innymi:

    • poziom rozwoju fizycznego (także stan zdrowia),
    • ogólną sprawność ruchową,
    • świadomość własnego ciała,
    • sprawność w zakresie małej motoryki, precyzję ruchów, ocenę chwytu narzędzia do pisania,
    • lateralizację (czynnościowa asymetria ciała ludzkiego, wyrażająca się większą sprawnością narządów położonych po jednej ze stron ciała),
    • koordynację wzrokowo-ruchową,
    • ocenę funkcjonowania narządów wzroku i słuchu,
    • umiejętności w zakresie spostrzegawczości wzrokowej i funkcji słuchowo-językowych (analiza i synteza),
    • rozwój poznawczy, wiedzę o otaczającym świecie,
    • poziom umiejętności matematycznych,
    • sposób komunikowania się, w tym poprawność artykulacyjną,
    • orientację w przestrzeni i na płaszczyźnie,
    • pamięć,
    • uwagę i koncentrację dziecka na zadaniu,
    • tempo pracy,
    • samodzielność dziecka w zakresie samoobsługi,
    • poziom rozwoju społeczno-emocjonalnego − sposób radzenia sobie z emocjami np. w sytuacji porażki,
    • relacje z innymi dziećmi i dorosłymi,
    • zainteresowanie proponowanymi zadaniami,
    • ogólną ciekawość poznawczą, zainteresowania i uzdolnienia.


    Podstawa prawna:
    Rozporządzenie ministra edukacji narodowej z 30 kwietnia 2013 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz.U. z 2013 r. poz.532).

    Marzenna Czarnocka
    , dyrektor poradni psychologiczno-pedagogicznej


    Zobacz także:


    Szczegółowe wskazówki na temat bieżącej pracy z uczniem znajdują się w poradniku dla dyrektorów szkół Bezpieczniej w szkole.

    Zaloguj się, aby dodać komentarz

    Nie masz konta? Zarejestruj się »

    Zobacz także

    Jak nauczyć dziecko dbania o porządek

    pobierz

    Jak oduczyć dziecko przeklinania

    pobierz

    Nowe zasady oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów

    pobierz

    Reforma oświaty

    pobierz

    Polecane artykuły

    Array ( [docId] => 30092 )
    Array ( [docId] => 30092 )