Pedagog szkolny ma obowiązek diagnozowania indywidualnych potrzeb uczniów, wspierania ich rozwoju oraz reagowania w sytuacjach problemowych. Jeżeli pedagog uzna, że potrzebna jest pomoc psychologiczno-pedagogiczna, potrzebuje zgody rodziców na objęcie ucznia opieką. Pedagog nie ma jednak obowiązku informowania ich o działaniach diagnostycznych, w tym o rozmowie z uczniem.
Zadania pedagoga szkolnego określa rozporządzenie w sprawie w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach. Z rozporządzenia wynika, że pomoc psychologiczno-pedagogiczna jest bezpłatna i dobrowolna, co oznacza że do objęcie nią nie może zostać narzucone uczniowi bądź jego prawnym opiekunom (§ 3 rozporządzenia). Decyzja rodziców jest dla pedagoga oraz dyrektora szkoły niepodważalna, ale nie zwalnia ich z obowiązku obserwowania ucznia i reagowania w przypadku dostrzeżenia jakichkolwiek problemów. W rozporządzeniu nie mówi się o tym, że pedagog szkolny potrzebuje jakiejkolwiek zgody na podjęcie działań o charakterze diagnozującym, do których zalicza się rozmowa z uczniem.
Pedagog szkolny – nie tylko pomoc psychologiczno-pedagogiczna
Zgodnie z rozporządzeniem, pedagog szkolny ma obowiązek prowadzenia badań i działań diagnostycznych w celu scharakteryzowania indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych. Nawet, jeżeli uzna, że nie jest potrzebna zespołowa pomoc psychologiczno-pedagogiczna, musi analizować przyczyny niepowodzeń szkolnych, a także – wspierać jego mocne strony i rozwijać uzdolnienia. Nie będzie to możliwe bez prowadzenia indywidualnych rozmów z uczniem. Nadzór nad poprawnym wykonywaniem obowiązków przez pedagoga zalicza się natomiast do obowiązków dyrektora szkoły.
Każdy nawet pozornie nierozwiązywalny problem z zakresu prawa oświatowego rozwiążą nasi eksperci. Zadaj pytanie >>>
Pedagog szkolny powinien dążyć do współpracy z rodzicami
Współpraca z rodzicami jest jednym z niezbędnych elementów zapewnienia uczniowi optymalnych warunków rozwojowych – zarówno w przypadku problemów wychowawczych i trudności w nauce, jak również szczególnych uzdolnień. Jest to nad wyraz ważne w sytuacji, gdy pedagog szkolny stwierdzi, że uczniowi potrzebna jest pomoc psychologiczno-pedagogiczna. Jeżeli rodzice nie wyrażają zgody na objęcie nią niepełnoletniego dziecka – szkoła powinna natychmiast zareagować, ponieważ może to świadczyć o niewłaściwym wykonywaniu władzy rodzicielskiej.
Jeżeli rodzice odmawiają uczestniczenia w spotkaniach, a także nie chcą wyrazić zgody na spotkania ucznia z pedagogiem szkolnym lub dopuszczają takie spotkanie wyłącznie w swojej obecności – pedagog szkolny powinien zgłosić problem do dyrektora szkoły. Może to oznaczać, że sytuacja rodzinna małoletniego negatywnie wpływa na jego rozwój bądź stanowi dla niego zagrożenie. Obowiązek reagowania na takie sytuacje nakłada na dyrektora szkoły Kodeks postępowania cywilnego (art. 5701). Po odpowiedniej interwencji, Sąd opiekuńczy zadecyduje czy konieczne jest podjęcie dalszych działań oraz określi ich zakres.
Podstawa prawna:
- §3 oraz § 29 Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 17 listopada 2010 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz. U. z 2010 r. z 2010 Nr 228 Poz. 1487 z późn. zm.),
- art. 5701 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks Postępowania Cywilnego (Dz. U. z 1964 r. z 1964 Nr 43 Poz. 296 z późn. zm.).
Marta Wysocka
Zobacz także:
