Aby możliwe było zastosowanie postanowień wynikających z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, konieczne jest udokumentowanie miejsca siedziby zagranicznego podmiotu dla celów podatku dochodowego. W tym celu zagraniczny podmiot powinien dostarczyć zaświadczenie wydane przez właściwy jemu organ administracji podatkowej, zwane certyfikatem rezydencji.
Tylko na podstawie certyfikatu rezydencji podatkowej danego kraju można stosować umowę międzynarodową zawartą przez Rzeczpospolitą Polską z tym krajem.
Prawidłowość takiego sposobu postępowania płatnika potwierdzają organy podatkowe. Przykładem może być postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego z 31 sierpnia 2005 r. nr 1472/ROP1/423-181/208/05/AF, w piśmie tym możemy przeczytać:
„(…) zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe, pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikat rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej (…)”.
Przepisy dotyczące opodatkowania należności otrzymywanych przez nierezydenta od polskiego płatnika i opodatkowanych w Polsce zryczałtowanym podatkiem dochodowym, nie zawierają regulacji dotyczących częstotliwości aktualizacji certyfikatu rezydencji. Organy podatkowe w omawianej kwestii nie wypracowały jednolitego stanowiska.
Przykładowo Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu w postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 23 kwietnia 2007 r., nr ZD/4061-13/07 stwierdził:
„(…) aby możliwe było pobranie przez płatnika podatku w wysokości wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania bądź też w ogóle miałoby nie dojść do pobrania podatku u źródła, płatnik ma obowiązek posiadania certyfikatu rezydencji odbiorcy płatności. Certyfikat rezydencji jest zaświadczeniem wydanym przez administrację podatkową właściwą dla rezydencji podatnika będącego odbiorcą należności, potwierdzającym dla celów podatkowych miejsce siedziby (zamieszkania).
Przepisy ustawy podatkowej w żaden sposób nie regulują kwestii terminu ważności certyfikatu rezydencji uzyskanego przez płatnika od podatnika, z uwagi jednak na fakt, iż dokument ten potwierdza istnienie (trwanie) określonego stanu faktycznego, zasadnym jest uznanie, iż zachowuje on swoją aktualność dopóki nie ulegnie zmianie wskazany w nim stan faktyczny (…)”.
Jednak zdecydowana większość organów podatkowych stoi na stanowisku, iż aktualizacja certyfikatu powinna odbywać się w odstępach rocznych. Potwierdzenie powyższego stanowiska znajdziemy w piśmie z dnia 10 października 2003 r., nr PB2/415/8/03/AK, wydanego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków – Śródmieście.
Zobacz także:
