Amortyzowanie lokali mieszkalnych jest możliwe. Sprawdź, kiedy

Wartość początkową będzie stanowiła cena nabycia powiększona o ewentualne dodatkowe koszty poniesione do dnia przekazania środka trwałego. Hipoteka kaucyjna nie ma wpływu na wartość początkową nieruchomości.

Za wartość początkową środków trwałych uważa się w razie nabycia w drodze kupna cenę ich nabycia. Jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji środków trwałych lub sporządzenia ich wykazu, to wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika.

Za cenę nabycia uważa się m.in. kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania środka trwałego.

Dlatego też, co do zasady, decydujące znaczenie będzie miała cena nabycia wykazana na fakturze czy innym dowodzie wykazującym zakup.

Pogląd ten potwierdzają również organy podatkowe, tytułem przykładu można wskazać pismo dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, nr ITPB1/415-266/09/PSZ, z 17 czerwca 2009 r., gdzie możemy przeczytać: „(…)Z treści złożonego wniosku wynika, iż w  2000 r. zakupił Pan samochód osobowy za kwotę 39.024 zł 01 gr. Zakup udokumentowano fakturą. W przedmiotowej sprawie mamy więc do czynienia z sytuacją, w której ustalenie ceny nabycia środka trwałego jest możliwe, gdyż cena zakupu powyższego środka trwałego jest wartością znaną. Zatem zgodnie z generalną zasadą określoną w art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, wartość początkową środka trwałego nabytego w drodze kupna należy ustalić na podstawie ceny jego nabycia (…)”.

Hipoteka kaucyjna nie ma wpływu na wartość początkową nieruchomości. Stanowisko takie potwierdził dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, w piśmie nr IBPBI/1/415–126/13/AP, z 14 marca 2014 r., gdzie możemy przeczytać:

„(…) Bez znaczenia przy tym pozostaje fakt, że ww. nieruchomość jest zabezpieczona hipotekami (kaucyjną i umowną), bowiem nie ma to wpływu na sposób ustalenia wartości początkowej nieruchomości. W konsekwencji, od ustalonej w wyżej wskazany sposób wartości początkowej poszczególnych nieruchomości (z wyjątkiem gruntu – który nie podlega amortyzacji oraz budynku mieszkalnego, który nie jest wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej), Wnioskodawca będzie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych i zaliczać je do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej (...)”.

Po wprowadzeniu lokalu do środków trwałych należy ustalić metodę i stawkę amortyzacji. Stawka amortyzacyjna określona w wykazie stawek amortyzacyjnych wynosi dla lokali mieszkalnych 1,5%.

Stawka amortyzacyjna indywidualna może być zastosowana tylko do mieszkań używanych lub ulepszonych, wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji.

Maksymalną stawką dla tych lokali może być 10%.

Budynki (lokalne) i budowle uznaje się za:

1. używane – jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez 60 miesięcy, lub
2. ulepszone – jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W konsekwencji, tylko i wyłącznie jeżeli są spełnione wyżej wymienione kryteria, możliwe jest amortyzowanie lokali mieszkalnych w terminie 10-letnim.

 Poznaj inne wskazówki Twojego Doradcy Podatkowego >>