Do kont walutowych nie ma zastosowania kurs faktyczny

Kwestie związane z przeliczaniem transakcji wyrażonych w walutach obcych przez przedsiębiorców reguluje art. 24 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (ustawa o PIT).

Zgodnie z nim uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

W świetle tego przepisu, co zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych, przy otrzymywaniu zapłaty na rachunek walutowy, ze względu na to, że nie następuje przewalutowanie, nie można zastosować kursu faktycznego. Właściwy będzie kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Na przykład w interpretacji indywidualnej dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 10 lipca 2013 r., nr IPTPB1/415-283/13-2/MAP czytamy, że jeżeli podatnik nie kupuje ani nie sprzedaje waluty lub nie następuje faktyczne (rzeczywiste) zastosowanie kursu waluty, tj. nie dochodzi do przewalutowania otrzymywanej należności lub płaconego zobowiązania (np. przez bank do przeliczenia wpływu środków z tytułu otrzymywanej należności lub wypływu środków z tytułu zapłaty zobowiązania po konkretnym, rzeczywistym kursie przeliczeniowym), wówczas zastosowanie znajdzie kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Z kolei w przypadku prowizji mamy do czynienia z dwoma zdarzeniami, które są praktycznie w tym samym czasie:

• Naliczeniem i zapłatą zobowiązania – które powinno być wycenione po kursie średnim ogłaszanym przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień;
• Rozchodem środków pieniężnych w związku z zapłatą zobowiązania – powinno ono nastąpić z uwzględnieniem metody albo FIFO (pierwsze weszło, pierwsze wyszło), albo LIFO (ostatnie weszło, pierwsze wyszło), albo średniego ważonego kosztu.

Dopiero potem ustala się różnice kursowe zgodnie z art. 24c ust. 2 i 3 ustawy o PIT:

• Ujemne – jeśli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
• Dodatnie – jeśli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.