Co zrobić kiedy pieniądze znikają z konta?

Banki mają obowiązek dochowywać należytej staranności w przechowywaniu pieniędzy swoich klientów. Jeśli więc dojdzie do ich wypłaty bez woli klienta, to bank jest odpowiedzialny za ich zwrócenie. Praktyka pokazała, że pięć banków ma z tym problem, a co za tym idzie problemy mają ich klienci. 

Prezes UOKiK prowadzi postępowania wyjaśniające w sprawie nieautoryzowanych transakcji. Póki co zarzuty naruszania zbiorowych interesów konsumentów zostały postawione: Bank Millennium, BNP Paribas Bank Polska, Credit Agricole Bank Polska, mBank oraz Santander Bank Polska.

Zatrważające skargi klientów banków spływały do UOKiKu. Najbardziej przemawia do wyobraźni historia 72-letniej emerytki, która przez większość życia sumiennie oszczędzała. Jej dorobek w postaci 170 tys zł został przez bank przelany na zagraniczne konto bez żadnej weryfikacji, dodatkowo bank udzielił jeszcz 80 tys. zł kredytu kobiecie utrzymującej się jedynie z niskiej emerytury. Nie dość, że pozbawiono ją oszczędności życia, to jeszcze pozostawiono z długiem, a bank uznał, że to jej wina. Przypadek emerytki nie jest odosobniony, a banki wykorzystując swoją przewagę odmawiają zwrotu środków. autorytatywnie przyznając, że winę za zaistniałą sytuację ponoszą klienci. 

Ważne: Zgodnie z ustawą o usługach płatniczych banki mają obowiązek zwrotu kwoty nieautoryzowanej transakcji lub przywrócenia rachunku do stanu sprzed wystąpienia takiej transakcji. Terminem jest koniec następnego dnia roboczego po zgłoszeniu. 

Z obowiązku o którym mowa instytucje finansowe są zwolnione jeśli:
1) istnieje uzasadnione podejrzenie oszustwa przez rzekomego poszkodowanego i zostało złożone zawiadomienie do policji lub prokuratury
2) zgłoszenie konsumenta nastąpiło później niż 13 miesięcy po transakcji

Przepisy mówią jasno, że w sytuacji nieautoryzowanej wypłaty z konta, bądź kredytu będącego oszustwem, bank powinien uwolnić klienta od zobowiązań, które pojawiły się w taki sposób i zwrócić środki nielegalnie wypłacone. Przepisy owszem mówią, jednak banki zupełnie się do tego nie stosują. 

Prezes UOKiK zauważa, że przecież to na banku spoczywa obowiązek dochowania należytej staranności, by ochronić środki swoich klientów. A co za tym idzie powinien zwracać uwagę na nietypowe ruchy na koncie, które są podejrzane. Zamiast tego wprowadzane są arbitralne decyzje, odrzucanie reklamacji i zmuszanie klientów do ponoszenia kosztów. 

W przepisach pojawiają się dwa pojęcia. Pierwszym jest uwierzytelnienie a drugim autoryzacja. Pojęcia te wymagają odróżnienia. 

Podanie PINu, innego kodu ets. to techniczna procedura, za pomocą której dostawca usług weryfikuje tożsamość użytkownika i ważność wykorzystywanego instrumentu płatniczego. Autoryzacja jest czynnością która obejmuje zgodę użytkownika. 

Ważne: Nawet jeśli został podany kod PIN to możemy mówić o nieautoryzowanej transakcji, jeśli konsument nie wyraził na nią zgody. Uwierzytelnienie transakcji nie jest wystarczające, by bank uznał działanie za autoryzowane. 

To bank musi udowodnić umyślnego działania klienta, lub jego rażącego niedbalstwa, jeśli chce się na to powołać. Jednak nawet w takiej sytuacji może dochodzić swoich roszczeń od nieuczciwego klienta dopiero po tym jak zwróci mu środki. 

Prezes UOKiK zaznacza, że bank nie może winić klienta za to, że jego procedury zostały rozpracowane przez oszustów co doprowadziło do szkody konsumentów. 

Za naruszenie zbiorowych interesów konsumentów bankom grozi kara w wysokości do 10% obrotu.