Prawo lekarza do wystawienia recepty dla siebie, wynika z rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 8 marca 2012 r. w sprawie recept lekarskich. Powołane rozporządzenie stanowi, że osoba uprawniona może wystawić receptę sobie oraz swojemu małżonkowi, zstępnym i wstępnym w linii prostej, a także rodzeństwu. Jednakże, recepty wystawiane dla osób najbliższych lub dla samego siebie, różnią się nieco od recept wystawianych osobom postronnym.
Otóż, w przypadku wystawienia recepty przez lekarza, lekarza dentystę, felczera, starszego felczera posiadającego prawo wykonywania zawodu (który zaprzestał wykonywania zawodu, a z którym Narodowy Fundusz Zdrowia zawarł umowę upoważniającą do wystawiania recept refundowanych dla wystawiającego, jego małżonka, wstępnych i zstępnych w linii prostej oraz rodzeństwa), osobom, o których mowa w akapicie poprzedzającym, w części recepty przeznaczonej na dane dotyczące pacjenta, musi znaleźć się dodatkowa adnotacja: „pro auctore” („na korzyść autora”) lub „pro familiae” („na korzyść rodziny”).
Natomiast, gdy receptę wystawia lekarz ubezpieczenia zdrowotnego, felczer ubezpieczenia zdrowotnego bądź lekarz, lekarz dentysta, felczer, starszy felczer, z którymi Narodowy Fundusz Zdrowia zawarł umowę upoważniającą do wystawiania recept refundowanych, mogą wpisać adnotację: „pro auctore”, bądź „pro familiae”, ale nie jest to konieczne.
