Zgodnie z Kodeksem postępowania cywilnego, ubezwłasnowolniony może samodzielnie (a więc bez pośrednictwa doradcy tymczasowego lub kuratora, nawet jeżeli zostali ustanowieni) zaskarżać postanowienia w swojej sprawie. Przez owe postanowienia należy rozumieć wszystkie postanowienia, od których możliwe jest wniesienie środka odwoławczego.
Odwołanie jest możliwe w każdej sprawie dotyczącej ubezwłasnowolnienia, a więc także, gdy ma na celu uchylenie, bądź zmianę postanowienia orzekającego o ubezwłasnowolnieniu.
Ustawodawca, regulując postępowanie o ubezwłasnowolnienie, przewidział jeszcze jeden wyjątek na rzecz ubezwłasnowolnionego. Otóż, do środków odwoławczych wnoszonych przez osobę, której dotyczy wniosek o ubezwłasnowolnienie, nie ma zastosowania przepis określający wymogi formalne apelacji. Oznacza to, że z apelacji wnoszonej przez osobę ubezwłasnowolnioną musi wprost wynikać niezadowolenie z orzeczenia, które jest jej przedmiotem, ale ponadto nie musi odpowiadać ona żadnym warunkom formalnym i nie zostanie z tego powodu odrzucona.
Doktryna przyjmuje, że odstąpienie od wymagań formalnych w stosunku do apelacji, dotyczy w takim samym zakresie zażaleń. Przytoczone uregulowanie nie odnosi się jednak do innych środków zaskarżenia, w szczególności do skargi kasacyjnej.
